Stadionspeaker
‘We wachten op een hoogwerker die onder politiebegeleiding naar het stadion rijdt.’ Goddelijke zin. Verzoent je met een half uur uitstel en alle overige ellende.
‘We wachten op een hoogwerker die onder politiebegeleiding naar het stadion rijdt.’ Goddelijke zin. Verzoent je met een half uur uitstel en alle overige ellende.
Business as usual (1)
Stadionspeaker: ‘Dames en heren, we verzoeken u te gaan staan voor het clublied van Fortuna.’ Weg verzoening met alle overige ellende, ineens weer diep in de shit. Dat bombastische, dat theatrale, dat overgeregisseerde. Business as usual.
Laatste vier wedstrijden: 0-1, 0-3, 1-4, 0-4. Nu 1-4. Business as usual. Geen bite, smakeloos, zouteloos. Redeloos, radeloos, redelijk reddeloos. Waar blijft de meesterlijke improvisatie?
Lee
Langzaam dringt zich de vraag op: is Lee wel de godheid waarvoor we hem verslijten ?
Lichtpuntje
Opoku. Beste wedstrijd in jaren.
De vader, de zoon en het jongetje
Teruglopend richting station. Achter me onderwerpen een vader en z’n zoon van een jaar of 5, 6 de wedstrijd aan een nabeschouwing.
Vader: ‘Die Maaskant, die kan z’n koffers nu wel pakken.’
Zoon: ‘Hoe bedoel je: “Z’n koffers pakken”?’
Vader: ‘Ik bedoel dat hij wordt ontslagen.’
Zoon: ‘Vorig seizoen is VVV nog wel tiende of elfde geworden. Maar toen hadden ze Seuntjens nog. En die donkere in de voorhoede, …’
Vader: ‘… Joosten …’
Zoon: ‘Joosten, ja. En Malappa … euhh … Mlapa. Vorig seizoen was VVV best wel goed.’
‘Maar nu niet meer!’, roept een jongetje van hoogstens een jaar of vier dat enkele meters verderop loopt en het gesprek blijkbaar heeft gevolgd. Hij grijnst breeduit.
Lichterlaaie
Teruglopend richting station, terugkijkend naar het stadion: