VVV – Emmen

Wakker geworden met lichte keelklachten. Het zal toch niet? Zelftest. Géén corona, gewoon naar De Koel. Opluchting. Hoewel daarmee de lichte keelklachten nog niet zijn verdwenen. De licht chagrijnige stemming evenmin. De gang naar De Koel blijkt geen gemoedopklarende werking te hebben. Integendeel. Mijn top 6 van Koelergernissen tijdens VVV-Emmen:

6. De geluidsinstallatie
Niet dat ik de indruk heb dat ik héél veel mis, maar is een geluidsinstallatie die verstaanbaar geluid voortbrengt ook na vijftig jaar nog steeds teveel gevraagd?

5. De Koelkwakers
Waar is Fortissimo als je het nodig hebt? Waar de tambour-maître? Waar de Koning Voetbal mars? Nu moeten we het doen met drie zangers met een te hoog carnavalsgehalte. Gelukkig is daar de geluidsinstallatie die ook na vijftig jaar geen verstaanbaar geluid voortbrengt.

4. De publiekssamenstelling
Fijn inderdaad dat De Koel weer eens is volgelopen. Nog fijner zou het zijn geweest als De Koel was volgelopen met mensen met een intrinsieke motivatie om een voetbalwedstrijd te aanschouwen. Ik zie teveel mensen die hier verdwaald lijken, die de schijn wekken er met de haren te zijn bijgesleept, die het voetbal als bijzaak zien of als vorm van vermaak. Teveel gezinnen met te jonge kinderen ook.

3. Het gewauwel
Logisch voortvloeisel van ergernis 4: het constante geroezemoes dat negentig minuten lang als een deken over De Koel ligt. Gewauwel over niets. Dieptepunt: een man achter me die minutenlang allerlei bespiegelingen te berde brengt over een of andere Formule 1-race. Doe dat lekker thuis, zeg! We zijn hier godverdegodver in een voetbalstadion!

2. De pseudotrainers
Pseudotrainers zijn sowieso al niet mijn favoriete tribuneklanten, maar als je diehard bent, heb je tenminste nog enig recht van spreken. Dat heb je als gelegenheidsbezoeker niet. Dan doe je niet met veel aplomb uit de doeken welke ingrepen de trainer allemaal dient te verrichten om het zaakje aan de praat te krijgen. Dan laat je je oordeel over de kwaliteiten van spelers die je niet eens bij naam kent, maar lekker achterwege. Dan ga je hier niet de betweter zitten uithangen. Dan houd je gewoon je waffel.

1. De zon

Vergeet al die voorgaande ergernissen: dé grote kwelgeest was de zon. Zelden deed De Koperen Ploert z’n bijnaam zo’n eer aan als deze middag. Strafexercitie waarschijnlijk, gericht tegen de pseudotrainers, de wauwelaars, de met de haren erbij gesleepten, de Koelkwakers. Tot diep in de tweede helft met een hand dan wel voetbalklapper boven m’n ogen gezeten. Focking irri.

En nu maar hopen dat deze tirade wél een gemoedopklarende werking heeft.