97 minuten lang gebeurt er niets
dan gebeurt er ver na afloop iets dat nooit gebeurt
en ben ik al onderweg naar het station
‘Jong Ajax had de beste kansen, maar dankzij Pepijn Doesburg kon VVV-coach Rick Kruys gisteravond afscheid nemen met een zege in De Koel: 2-0. Na afloop pakte hij de microfoon en zijn geblesseerde teamgenoot Dylan Timber beet.’Zo begint vandaag het verslag in De Limburger. Pepijn Doesburg pakte de microfoon en Dylan Timber beet. Beet Timber in de microfoon? Beet Timber Doesburg? Beet Timber in het gras? In de doelpaal? In een worst? Op z’n tong?
Het kan zijn dat ik me vergis, maar
Timber lijkt me niet zo’n bijtertje. Is het misschien mogelijk dat de
verslaggever zich heeft vergist? Dat het andersom was? Dat niet Doesburg de
microfoon pakte en Timber beet, maar dat Timber de microfoon pakte en Doesburg
beet? Moet haast wel. In de loop van vijftig jaar Koelbezoek heb ik honderden,
zo niet duizenden spelers aan me voorbij zien trekken. Ook Luis Suarez. Toch is
Pepijn Doesburg van al die honderden dan wel duizenden met afstand de meest
bijtgrage. Anders dan Suarez zet Doesburg z’n tanden liefst niet in tegenstanders
maar in z’n eigen shirt. Karakteristieke pose, het hele jaar al: Doesburg mist een
kans, trekt van afgrijzen z’n shirt over z’n hoofd en bijt er vervolgens in.
Zie je Kosidis nooit doen. Niemand eigenlijk. Fijn dat Doesburg voor nog eens
twee jaar is vastgelegd.
