Doffe ellende weer.
Kraak noch smaak.
Zouteloos.
Drie keer niks.
Wedstrijd om snel te vergeten. Zou je denken. Maar ik bezoek de wedstrijd met
een tijdelijke inwoner van Horst: Saleh, vluchteling uit Syrië. Na een verblijf
van vijf maanden hier moet hij verdomme maandag op gezag van onze burgemeester weer
vertrekken. Naar Landgraaf. Voor maximaal drie maanden. En daarna? Niemand die
het weet. Zó triest.
Een bezoek aan VVV-Helmond Sport zou een klein lichtpuntje in een onzeker bestaan
kunnen zijn. Was de gedachte. Achteraf denk ik: wat heb ik Saleh eigenlijk
aangedaan? Saleh heeft zwaardere stormen doorstaan. En Saleh is niet iemand die
snel uit z’n evenwicht is te brengen. Maar toch.
Saleh, 39, is een wandelende voetbalencyclopedie. Vraag het hem en hij weet
het. Hij heeft me de voorbije weken ingewijd in iets waarvan ik het bestaan
niet kende: de Syrische voetbalcultuur. Die is minstens zo levendig is als die
in Nederland, weet ik nu. Saleh komt uit Latakia, dé badplaats van Syrië.
Latakia heeft twee grote voetbalclubs: Tishreen en Huteen. Saleh is fervent
supporter van Tishreen. De derby’s worden bezocht door 30.000 toeschouwers,
maar ook normale thuiswedstrijden van Tishreen trekken gemiddeld 20.000
toeschouwers. Toch net iets anders dan die 5371 bij VVV-Helmond Sport.
Saleh heeft er vandaag al twee wedstrijden opzitten. Zelf heeft hij met andere
asielzoekers op de velden van Wittenhorst gespeeld tegen enkele Horster
jongemannen (‘en gewonnen’). Op z’n telefoon heeft hij gekeken naar de
uitwedstrijd van Tishreen tegen Al Wathba. Eindstand 1-1, ‘maar we hadden
verdiend om te winnen’. Op z’n telefoon toont hij foto’s van de spelersbus van
Tishreen. Na afloop van de wedstrijd zijn alle ruiten aan diggelen gegaan.
Zoiets zou bij VVV-Helmond Sport schier onmogelijk zijn: een enorme
politiemacht omringt het stadion. Waarom in godsnaam?
Saleh vraagt of VVV bekende spelers heeft gehad. Ja. Plenty. Honda,
Babangida, Nwofor, Yoshida, Fleuren, Uchebo, Giakoumakis, Haji Wright. Op een
na kent hij ze allemaal. Of VVV wel eens van Ajax heeft gewonnen? Jazeker! Dat
VVV ook wel eens vrij fors van Ajax heeft verloren laat ik maar onvermeld.
Het regent. Met een zakdoek vegen we onze stoeltjes droog. De wedstrijd begint.
Veel balbezit VVV. ‘Ze missen een creatieve middenvelder.’ Trage opbouw van
achteruit. ‘Typisch Guardiola-voetbal, ook hier al.’ (Hierbij dient opgemerkt
dat Saleh ook een fervent supporter van Real Madrid is en alles veracht dat ook
maar een beetje naar Barcelona ruikt.) Geen dreiging. ‘Geen enkele speler die iemand
durft te passeren.’ Allemaal vingers op zere plekken.
Ondanks alles scoort VVV. Saleh juicht. Na rust gaat het van kwaad tot erger. Het
regent nog steeds. Helmond Sport krijgt een overwicht. Een man schuin achter me
blijft steeds maar weer ‘Kattenmeppers’ schreeuwen. Hoogst irritant. Gelukkig
vraagt Saleh niet om een vertaling. ‘Waarom grijpt de trainer niet in?’, vraagt
hij wel. Tien seconden later scoort Helmond Sport. ‘Nu krijgen we gelukkig wel
nog een slotoffensief’, probeer ik mezelf en Saleh op te beuren. Niks
slotoffensief. Ja, van Helmond Sport. En verder een gruwelijk irritante Mike
Havekotte, doelman van Helmond Sport, die zelfs Saleh uit z’n evenwicht brengt.
Wat een ellende.
Het regent nog steeds. Achter ons valt het woord
puta. Saleh vraagt of
het Spanjaarden zijn. Nee, Duitsers. Luidruchtige Duitsers. Behalve een plukje
Helmond Sport-fans en een grote politiemacht vanavond ook grote scharen
Duitsers.
We druipen af. En beschouwen na. Mijn missie om ook VVV tot een club te maken
die Saleh in zijn hart sluit, lijkt mislukt. Mijn grootste angst is nu dat Saleh
in Landgraaf zal verworden tot aanhanger van Roda.
