VVV – Helmond Sport

Doffe ellende weer.
Kraak noch smaak.
Zouteloos.
Drie keer niks.

Wedstrijd om snel te vergeten. Zou je denken. Maar ik bezoek de wedstrijd met een tijdelijke inwoner van Horst: Saleh, vluchteling uit Syrië. Na een verblijf van vijf maanden hier moet hij verdomme maandag op gezag van onze burgemeester weer vertrekken. Naar Landgraaf. Voor maximaal drie maanden. En daarna? Niemand die het weet. Zó triest.

Een bezoek aan VVV-Helmond Sport zou een klein lichtpuntje in een onzeker bestaan kunnen zijn. Was de gedachte. Achteraf denk ik: wat heb ik Saleh eigenlijk aangedaan? Saleh heeft zwaardere stormen doorstaan. En Saleh is niet iemand die snel uit z’n evenwicht is te brengen. Maar toch.

Saleh, 39, is een wandelende voetbalencyclopedie. Vraag het hem en hij weet het. Hij heeft me de voorbije weken ingewijd in iets waarvan ik het bestaan niet kende: de Syrische voetbalcultuur. Die is minstens zo levendig is als die in Nederland, weet ik nu. Saleh komt uit Latakia, dé badplaats van Syrië. Latakia heeft twee grote voetbalclubs: Tishreen en Huteen. Saleh is fervent supporter van Tishreen. De derby’s worden bezocht door 30.000 toeschouwers, maar ook normale thuiswedstrijden van Tishreen trekken gemiddeld 20.000 toeschouwers. Toch net iets anders dan die 5371 bij VVV-Helmond Sport.

Saleh heeft er vandaag al twee wedstrijden opzitten. Zelf heeft hij met andere asielzoekers op de velden van Wittenhorst gespeeld tegen enkele Horster jongemannen (‘en gewonnen’). Op z’n telefoon heeft hij gekeken naar de uitwedstrijd van Tishreen tegen Al Wathba. Eindstand 1-1, ‘maar we hadden verdiend om te winnen’. Op z’n telefoon toont hij foto’s van de spelersbus van Tishreen. Na afloop van de wedstrijd zijn alle ruiten aan diggelen gegaan. Zoiets zou bij VVV-Helmond Sport schier onmogelijk zijn: een enorme politiemacht omringt het stadion. Waarom in godsnaam?

Saleh vraagt of VVV bekende spelers heeft gehad. Ja. Plenty. Honda, Babangida, Nwofor, Yoshida, Fleuren, Uchebo, Giakoumakis, Haji Wright. Op een na kent hij ze allemaal. Of VVV wel eens van Ajax heeft gewonnen? Jazeker! Dat VVV ook wel eens vrij fors van Ajax heeft verloren laat ik maar onvermeld.  

Het regent. Met een zakdoek vegen we onze stoeltjes droog. De wedstrijd begint. Veel balbezit VVV. ‘Ze missen een creatieve middenvelder.’ Trage opbouw van achteruit. ‘Typisch Guardiola-voetbal, ook hier al.’ (Hierbij dient opgemerkt dat Saleh ook een fervent supporter van Real Madrid is en alles veracht dat ook maar een beetje naar Barcelona ruikt.) Geen dreiging. ‘Geen enkele speler die iemand durft te passeren.’ Allemaal vingers op zere plekken.

Ondanks alles scoort VVV. Saleh juicht. Na rust gaat het van kwaad tot erger. Het regent nog steeds. Helmond Sport krijgt een overwicht. Een man schuin achter me blijft steeds maar weer ‘Kattenmeppers’ schreeuwen. Hoogst irritant. Gelukkig vraagt Saleh niet om een vertaling. ‘Waarom grijpt de trainer niet in?’, vraagt hij wel. Tien seconden later scoort Helmond Sport. ‘Nu krijgen we gelukkig wel nog een slotoffensief’, probeer ik mezelf en Saleh op te beuren. Niks slotoffensief. Ja, van Helmond Sport. En verder een gruwelijk irritante Mike Havekotte, doelman van Helmond Sport, die zelfs Saleh uit z’n evenwicht brengt. Wat een ellende.

Het regent nog steeds. Achter ons valt het woord puta. Saleh vraagt of het Spanjaarden zijn. Nee, Duitsers. Luidruchtige Duitsers. Behalve een plukje Helmond Sport-fans en een grote politiemacht vanavond ook grote scharen Duitsers.

We druipen af. En beschouwen na. Mijn missie om ook VVV tot een club te maken die Saleh in zijn hart sluit, lijkt mislukt. Mijn grootste angst is nu dat Saleh in Landgraaf zal verworden tot aanhanger van Roda.