Eén van mijn favoriete VVV-spelers aller tijden: Eddy Krieger. En dat terwijl
hij – zo wijst het onvolprezen Dan wordt
een goal geboren uit – niet meer dan acht wedstrijden voor VVV speelde,
nota bene in een seizoen waarin VVV degradeerde. Zijn hoge klassering op mijn
favorietenlijstje heeft Eddy uitsluitend en alleen te danken aan zijn optreden
in de wedstrijd VVV-NEC, gespeeld op 17 december 1978.
Eerst even de context. Onder leiding van Hans Croon maakte VVV een rampzalig
seizoen door. Om de dreigende degradatie af te wenden, kwamen er nog voor de
winterstop met Stanley Bish en Eddy Krieger twee versterkingen. Eddy Krieger
was niet zo maar iemand: nauwelijks een half jaar eerder had hij met Club
Brugge nog in de Europa Cup I-finale gestaan en met Oostenrijk op het WK in
Argentinië een legendarische overwinning op West-Duitsland behaald.
Omdat hij bij Club Brugge in conflict was geraakt met zijn trainer Ernst Happel
kon VVV de libero (of verdedigende middenvelder) tegen een zacht prijsje voor
een half jaar huren. Op 9 december debuteerde Eddy in de uitwedstrijd tegen MVV
(1-1). Een week later maakte hij tegen NEC voor het eerst zijn opwachting in De
Koel. Eddy – die een dag eerder zijn 32e verjaardag had gevierd -
bleek een regelrechte sensatie: sinds (Horstenaar!) Jan Schatorjé was er
niemand meer geweest met zó’n verwoestend schot, met dit verschil dat Jan
links- en Eddy rechtsbenig was. Zodra hij de middenlijn was gepasseerd, volgde een
uithaal richting vijandelijk doel – zo herinner ik het me althans. NEC-keeper
Jan Formanoy had deze middag een engeltje op de lat zitten: vier, vijf keer kon
hij ternauwernood een doelpunt voorkomen na weer een kanonskogel van Eddy.
Alleen voor een penalty van King Eddy moest Formanoy capituleren. Dat de
wedstrijd in 1-1 eindigde, was een lichte teleurstelling, maar ook niet meer
dan dat. Want met deze vedette in de gelederen kon VVV onmogelijk degraderen –
zo dachten we althans.
Hoe anders was de werkelijkheid. Na een lange winterstop kreeg zelfs deze
voetbalgod VVV niet meer aan de praat. Mét Eddy in de gelederen werd vijf keer
op rij verloren. Op tweede paasdag viel hij in de thuiswedstrijd tegen Sparta
geblesseerd uit en daarna verdween Eddy uit beeld. De balans: acht wedstrijden
(vijf verloren, twee gelijk, één verloren) en twee (penalty)doelpunten. Maar
wel de voor een veldspeler onvoorstelbaar hoge gemiddelde waardering van 6,88
per wedstrijd in
Voetbal International!
Het verhaal Eddy Krieger kende twee verliezers: Eddy (de degradatie was toch
een smetje op zijn imposante loopbaan) en VVV (dat na de degradatie zelfs
moeite had om in de eerste divisie aan te klampen). Een duidelijke winnaar was
er ook: ondergetekende. Die had er weer een held bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten