Zo ongeveer halverwege de Kaldenkerkerweg, ter hoogte van waar ooit de Prins van Oranje lag, zijn flarden luidsprekermuziek hoorbaar. ’t Is een kwestie van geduld, Rowwen Hèze. Naarmate het stadion nadert verwordt het aanzwellend geluid tot oorverdovend kabaal en verwordt Rowwen Hèze tot carnavalsmuziek.
Aan de bewegende lippen van de suppoost is te zien dat dat hij iets zegt. Wat? Onhoorbaar door het focking geluidsbombardement. Dan smaakte die vlaai tegen Dordrecht toch beter. De suppoost laat het er maar bij zitten.
De bron van alle lawaaiterreur blijken twee in het roze gehulde dj’s, live in actie boven de ingang van het stadion. Was ook een wat malle gedachte dat na al die jaren de stadiongeluidsinstallatie misschien op orde zou zijn gebracht. (De foto is slechter dan de dj-muziek, maar beter dan de stadiongeluidsinstallatie.)
De stemming kakt weer in door eerst rookvuurwerk en daarna knalvuurwerk. Waar komt toch de mallotige gedachte vandaan dat vuurwerk in stadions sfeerverhogend is? Een ellende is het.
Countergezangen ontbreken nog steeds.
Zonde, alleen zang-counterzang zorgt voor de ware stadionsfeer.
Wel ongelooflijk mooi: de doodse stilte na de tegengoal.
Opborrelende vraag: is het veld beroerder dan het spel of het spel beroerder dan het veld?
De gedachten dwalen af naar Danny Post. Negen jaar prominent aanwezig, twee weken weg en z’n naam valt al niet meer. Wat zou Lee Cattermole thuis aan het doen zijn? Aan het spelen met z’n miniatuurtreintjes? Giakoumakis in de basis tegen Raith Rovers. En Hans de Koning? Middagje thuis aan het klussen waarschijnlijk.
De inzet is aandoenlijk. De gezangen eveneens.
Invaller De Boer wordt gewisseld. Dodelijk.
Fabuleuze redding van Van Crooij.
En dan ineens, diep in blessuretijd een corner. Het zal toch niet? Nee, het zal niet.
Dan nog een corner. Die dan? Extase ligt op de loer. Ook die niet.
Berusting.
D’n berg af.
Hond in VVV-tenue.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten