Theo Vincken

Afgelopen dinsdag overleed op 83-jarige leeftijd Theo Vincken, als sportjournalist bij het Dagblad voor Noord-Limburg decennia lang de vaste volger van VVV. Op drie dagen na – hij trouwde drie dagen na mijn geboorte met Maria, een zus van mijn vader – is hij mijn hele leven mijn oom geweest. Mijn geliefde oom. Mijn voetbaloom. Mijn VVV-oom. Ik was zijn voetbalneefje, op z’n minst sinds hij in 1980 Van Gijs tot Mikan, het door hem samengestelde fotoboek over VVV, signeerde.

Begenadigd schrijver, meesterlijk verteller, gemankeerd acteur. Bahia, Grenchen, Wageningen. Jan Schatorjé, Herman Theeuwen, Huub Schuurs. Rob Baan, Henk Rayer, Leo van Veen. Ik spelde elke letter die hij over VVV schreef, hing aan z’n lippen als hij over VVV vertelde, ontving in dankbaarheid oude programmabladen van hem, luisterde met rode oortjes als hij VVV-intimiteiten onthulde die buiten de krant moesten blijven.

Ja, hij had z’n stokpaardjes. Honda de beste voetballer ooit van VVV? Hoe kom je daar nou bij, je hebt Jan Klaassens zeker nooit zien spelen! Die 8-3 in 1977 tegen FC Amsterdam? Verkocht! Mikan tegen NEC? Doping!

Ja, hij had z’n voor- en nakeuren. Rob Baan en Mikan waren helden, Remy Reijnierse en Leo van Veen niet echt. Van een vroeger-was-alles-beter-houding op VVV-gebied viel hij niet geheel vrij te pleiten. Het zij hem vergeven.

Hij was een journalist van de oude stempel. In 1991: ‘Ik ben altijd van mening geweest dat een sportjournalist afstand moet bewaren. Geen amicaal gedoe met trainers of sporters. Op termijn kan dat niet functioneren, want je kunt niet meer kritisch schrijven.’ En dus kon het voorkomen dat zelfs Rob Baan het moest ontgelden. Wat dat betreft is het misschien goed dat mij een glansrijke VVV-carrière bespaard is gebleven – ik ben ervan overtuigd dat hij over mij juist nóg kritischer zou zijn geweest dan over anderen. Gelukkig dus maar dat mijn optredens in het eerste beperkt bleven tot enkele onbeduidende invalbeurten. Onder meer in een vriendschappelijke wedstrijd tegen PSV in januari 1985. Waarna hij een dag later in het verslag PSV-trainer Jan Reker citeerde over die invallende ‘youngster’ – zo was hij dan ook wel weer.

In de jaren zeventig, toen regelmatig tienduizenden De Koel bevolkten, stonden we altijd iets voorbij de middenlijn onderaan de lange zijde, boven het reclamebord met opschrift ‘Nederlandse Draadindustrie NDI Blerick’. Mijn vader, ik, wat vriendjes en vaak ook Joop, een andere oom. Kort voor het einde van de wedstrijd liepen we doorgaans richting de poort waar de spelers het veld verlieten, een spelerstunnel was er nog niet. Waren de spelers eenmaal gepasseerd, dan volgden bestuursleden. En journalisten. Onder wie Theo Vincken. Van achter het hek dat ons scheidde, riep mijn vader dan steevast: ‘Heej Vincken, kende ôs ni miër?’ Een typerend, gegeneerd lachje volgde. Het zal me altijd bijblijven. Hij zal me altijd bijblijven.  

Vitesse – VVV

Analyticus Ronald de Boer heeft vooraf een goed gevoel over de wedstrijd. Collega-analyticus Kenneth Perez niet. Commentator Leo Driessen weer wel: ‘Het belooft een spektakel te worden.’ Het wordt geen spektakel. Over Vitesse gaat Mikanista niet. Over VVV wel. Het was

abominabel
bagger
crisis
dramatisch
ergerlijk
futloos
grottenschlecht
huilen met de pet op
irritant
jansalieachtig
kut met peren
leiden in last
mies
naadje pet
ongelooflijk
pijn aan de ogen
quasi-voetbal
rampzalig
schubbekutteveenvoetbal
triest
uitzichtloos
venlosevottenvegersvoetbal
waardeloos
xylofoon met pleeborstel
yoghurt met eikels
zielig

Zoals het hele seizoen al

abominabel
bagger
crisis
dramatisch
ergerlijk
futloos
grottenschlecht
huilen met de pet op
irritant
jansalieachtig
kut met peren
leiden in last
mies
naadje pet
ongelooflijk
pijn aan de ogen
quasi-voetbal
rampzalig
schubbekutteveenvoetbal
triest
uitzichtloos
venlosevottenvegersvoetbal
waardeloos
xylofoon met pleeborstel
yoghurt met eikels
zielig

is.

Danny Post na afloop: ‘Na de winterstop moet het zeker beter.’

VVV – PEC Zwolle

‘Janssen wat ben je toch een frikkedel!’
Zegt de man schuin achter me. Na een minuut of twintig. Janssen speelt inderdaad als een aangebrande loempia. Of een niet tot ontbranding komende vlampijp. Net als een kleine tien anderen.

‘Ik heb wel zin in een soepie.’
Zegt de man schuin achter me. Nog voor de wedstrijd is begonnen. Z’n partner lacht enigszins meewarig. Gelijk heeft ze. Mallotig woord, soepie.

‘Dit wordt zo’n wedstrijd waarin de eerste vijftig, zestig minuten niks gebeurt.’
Zegt de man schuin achter me. Na zeven minuten. Wat hij bedoelt: deze ploegen hebben elkaar in een houdgreep en pas als de vermoeidheid een rol gaat spelen, zal er tekening in de wedstrijd komen. Jaja.

‘Dit lijkt echt nergens op. Er zit geen structuur in, ze hebben geen plan.’
Zegt de man schuin achter me. Zo ongeveer om de vijf minuten. Het lijkt inderdaad echt nergens op. En structuur zit er inderdaad niet in. Een plan zal er ongetwijfeld zijn geweest. Maar welk?

‘Als ik straks thuis ben, val ik als een blok in slaap.’
Zegt de man schuin achter me. Na een half uurtje. Gezegend de mannen die na zó’n vertoning als een blok in slaap vallen. Toch ook wel iets waarover hij zich zorgen zou moeten maken. Normale mannen beleven na zó’n vertoning een doorwaakte nacht, een nacht van hazenslaapjes, een nacht van woelen en draaien.

‘Wat een mazzelgoal. Echt mazzel, hoor.’
Zegt de man schuin achter me. Na elf minuten. Mazzel? Hoe komt ie daar nou toch bij? Veel beter uitgespeeld kom je ze zelden tegen, de goals. Glansrol ook voor Lennart Thy, tenminste wél een spits die duels wint, een bal kan vasthouden en doorgaans een intelligente voortzetting heeft.

‘Corner! Nou gaan ze scoren! We moeten positief blijven!’
Zegt de man schuin achter me. Na 34 minuten. Die Hoffnung stirbt zuletzt. Tegen beter weten in blijven geloven dat het toch nog goed komt. Herkenbaar. Deze avond wel héél lastig. Maar zo lang het geen 3-0 wordt kan het nog. Het wordt geen 3-0. Toch kan het niet.  

‘Janssen je kunt er echt helemaal niks van!’
Zegt de man schuin achter me. Na een uur. Niet te letterlijk nemen, Roel. Wat niet wegneemt dat ik bij tijd en wijle een hevig verlangen naar Niels Fleuren heb. Vanavond bijvoorbeeld.   

VVV – Emmen

VAR
71e minuut. Hele stadion: langzaam aanzwellend hoooooooooooooooo, gevolgd door een extatisch heej. Hoogtepunt op een avond vol hoogtepunten. De scheids heeft weer eens niets gezien, de VAR wel. Spel wordt stilgelegd. ‘Mogelijke rode kaart’, meldt het scorebord. VAR roept scheids naar de zijlijn. Verwachtingsvolle kreten vanaf de tribunes. Scheids heeft z’n oordeel geveld en loopt naar plaats delict, helemaal aan de andere kant van het veld. Onderweg naar plaats delict: hoooooooooooooooo … Aangekomen bij plaats delict: heej! Rood! Exit Burnet!

De man schuin achter me
Heb met ‘m te doen: de beste (eerste helft dan), aantrekkelijkste, spectaculairste, lekkerste wedstrijd in tijden en meneer is er niet. Zit waarschijnlijk geforceerd vrolijk te doen op de Sinterklaasviering bij z’n schoonfamilie. Terwijl z’n gedachten slechts op één plaats verkeren: vak VN5, bovenste rij. Hoop voor hem dat sarcastische VVV-surprises en dito rijmpjes ‘m bespaard zijn gebleven. Ben zó benieuwd wie hij tot uitblinker zou hebben bestempeld. Pachonik? Kum? Van Ooijen? Kandidaten te over vandaag. Van Ooijen denk ik. Goeie keus.

Anco Jansen
Vorig seizoen de kwelgeest van VVV, vandaag niet van de partij. Toch vraagt een jongen na afloop om z’n shirt.

Spelers en begeleiders van Emmen lopen op de jongen af, praten met hem om hun excuses aan te bieden voor het ontbreken van Anco (mijn interpretatie), troosten hem (mijn interpretatie). Om te kijken hoe het met de jongen gaat (mijn interpretatie) komt Luciano Slagveer zelfs speciaal nog een keer terug uit de kleedkamer, terwijl het stadion al is leeggelopen. Aandoenlijk, charmant. Hup Emmen.  

Lee
Heb met ‘m te doen: ingehaald als de Messias, toch een beetje achter de feiten aanhobbelend, geblesseerd geraakt, niemand die het nog over ‘m heeft, voormalig Engels international of niet. Twee Posts is er één teveel. Ik prefereer het origineel en neem al die belachelijke gele kaarten maar op de koop toe. En wens Lee sterkte.

Koelie
Heb met ‘m te doen: in kerstverpakking vandaag.

Misschien toch eens tijd voor een exclusief diepte-interview van Mikanista met Koelie. Wat doet het met een mens om gehuld in een berenpak één keer per veertien dagen in een tochtig voetbalstadion de vrolijke frans te moeten uithangen?

AZ – VVV

Echt zo’n wedstrijd die uitermate geschikt was voor het uit de hoge hoed toveren van clichés. Of niet, Ronald de Boer (analyticus Fox Sports), Jay Driessen (trainer VVV), Teun Koopmeiners (aanvoerder AZ), Danny Post (aanvoerder VVV) en Arne Slot (trainer AZ)?

Vooraf
Ronald: ‘Het wordt gewoon een lastige pot voor AZ.’

Jay: ‘AZ heeft een hele goeie ploeg.’
Ronald: ‘Ze moeten vechten voor elke meter.’
Arne: ‘Goeie voetballers kunnen op meerdere posities spelen.’
Ronald: ‘Het begint bij goed verdedigen.’
Jay: ‘We zorgen dat we het eerst verdedigend goed voor elkaar hebben.’
Ronald: ‘Op een gegeven moment gaat die bal wel een keer vallen.’
Arne: ‘We moeten eerst vandaag zelf maar eens winnen.’

Ronald: ‘Ze moeten hopen dat de bal een keer goed valt.’
Jay: ‘We gaan het zien.’

Achteraf
Jay: ‘De bal moet een keer goed vallen voor ons.’
Danny: ‘Je ziet je hier toch zomaar gelijkmaken.’

Ronald: ‘Voor hetzelfde geld speel je gelijk.’
Jay: ‘Je hoopt op die ene bal.’
Teun: ‘Het belangrijkste is dat je hun geen kans geeft.’
Jay: ‘Zo lang je in de wedstrijd blijft, heb je een kansje.’
Teun: ‘Het belangrijkste is dat je drie punten haalt.’
Danny: ‘Dit waren bonuspunten geweest.’

Teun: ‘Het belangrijkste is uiteindelijk wel dat je wint.’
Ronald: ‘Je weet gewoon dat het ontzettend lastig is.’
Danny: ‘Je weet dat het hier moeilijk is.’
Jay: ‘Je weet van tevoren dat je tegen een hele goeie ploeg speelt.’
Ronald: ‘Op een gegeven moment gaat ie er wel in.’

Danny: ‘Natuurlijk moet je een beetje geluk hebben.’
Ronald: ‘De goal kwam eigenlijk uit het niets.’
Teun: ‘Je kunt niet elke wedstrijd goed spelen.’
Jay: ‘De linies moeten kort op elkaar staan.’
Danny: ‘Je weet dat dit een wedstrijd is waarin je de linies kort bij elkaar moet houden.’
Jay: ‘Je moet reëel zijn.’
Danny: ‘Volgende week is heel belangrijk.’

VVV – FC Twente

Pieten
Sinterklaastijd, óók in De Koel. De Goedheiligman zelf laat verstek gaan. Compensatie in de vorm van Pieten. Roetveegpieten welteverstaan. Hoe goed! VVV dan toch niet het bolwerk van conservatisme waar ik het altijd voor heb aangezien?

Jayke
Voor alle boven-Moerdijkers en andere nitwits: het is Jaaj, niet Jeej en zeker niet Zjeej.

There is only one Jayke Driessen
One Jayke Driessen
Walking along
Singing a song
Living in a Driessen wonderland

Koelie
Geeft voor de gelegenheid acte de présence in bruinepietverpakking. Vergis ik me of geeft Koelie inderdaad steeds minder acte de présence op en rondom het veld? Geen héél erg groot verlies trouwens. (Met dank aan Peter Janssen voor de foto.)

Keano
Steeds méér acte de présence geven kinderen van voetballers. Op de arm van papa mee het veld op. Onlangs nog de dochter van Joël Veltman. Vandaag Keano, de zoon van Danny Post. De jongen zet meteen ook maar de afterparty naar z’n hand. Geen héél erg grote winst, die kinderen.

FC Twente
Gotspe (excuses Peter Middendorp, kan geen beter woord bedenken) natuurlijk dat deze club in de ere-divisie mag spelen. Premie voor ongehoord wangedrag. Met dank aan de KNVB. Wel bonuspunten voor de supporters, die de KNVB desondanks durven te tarten met hun spandoek tijdens de klapminuut (‘Racisme is bizar, evenals afreizen van KNVB naar WK in Qatar’). Hoe goed!

De man schuin achter me
Voorspelt een 4-1 overwinning. Niet dus. Ziet Post uit een corner scoren. Niet dus. Voorspelt twee minuten blessuretijd. Niet dus. Blijft zes blessuretijdminuten lang klagen over zes blessuretijdminuten.

De man schuin achter de man schuin achter me
Buldert de hele wedstrijd onzinnige teksten. Schept een bizar genoegen in het spelen met de naam Kirschbaum. Niemand lacht, niemand reageert überhaupt.

De man naast de man schuin achter de man schuin achter me
Noemt Janssen op een gegeven moment ‘ouwe zager’. Mogen we Post, vandaag weer als vanouds, dan bestempelen als een ‘ouwe zeis’?

Jayke-effect
Soms zit het mee, soms zit het tegen. Onder Maaskant zat het vaker tegen dan mee. Vandaag zit het mee. Jayke-effect? Valt nog te bezien. Eerst maar eens de resterende twee thuiswedstrijden voor de winterstop (Emmen en PEC Zwolle) winnen. Dit dan een schokeffect? Waarschijnlijk. En remember: ook Maaskant won z’n eerste wedstrijd.

Heracles – VVV

I  De 6-1

Zeven VVV'ers, twee Heraclieden

II  Evert ten Napel / Napels / Napoli
12^e minuut, ‘Het had zomaar 2, 3-0 kunnen staan.’
16^e minuut, ‘De verdediging van VVV maakt op mij niet echt een solide indruk.’
82^e minuut, ‘Zó slecht, zó zwak, dat kán toch niet op dit niveau?’


III  Danny Post
Danny Post na afloop:

‘Hoe wij verdedigen is echt schandalig. We zijn gewoon een slap zooitje. Je moet je doodschamen. We hebben genoeg geluld. We moeten volle bak gaan.’

Voetballers zeggen in zulke gevallen altijd ‘we’. Diep in hun hart bedoelen ze ‘ze’. Oók na een 6-1 nederlaag, óók als ze zelf als een krant hebben gespeeld.

IV  Whatsappen
Whatsappen tijdens een voetbalwedstrijd: alleen als het écht niet anders kan. Vandaag kan het écht niet anders.

[Rust]
X: ‘Fantastische wedstrijd of niet?’
Ik: ‘Echt genieten ja.’
X: ☹

[Mauro Junior maakt de 4-0]
X: ‘Gaat goed dit.’
Ik: ‘Knap als ze het onder de 10 weten te houden.’
X: ‘Ja dat zou een goede prestatie zijn.’
Ik: ‘Wachten is op de gele of rode kaart voor Post.’
X: ‘Kan Maaskant tijdens de wedstrijd nog worden ontslagen?’
Ik: ‘Kan ja, maar ook dan zie ik ze niet meer winnen.’
X: ‘Nee maar zou wel terecht zijn.’
Ik: ‘Ach, ze hebben gewoon te weinig kwaliteit. Verandert een nieuwe trainer ook niets aan.’

[Peter van Ooijen maakt de 5-1]
X: ‘Die zat er wel goed in.’
Ik: ‘Klopt.’
X: ‘Heb je verder helemaal niks aan. Waar ik wel wat aan heb is het ontslag van Maaskant.’
Ik: ‘Wat dan?’
X:  ‘?’
Ik: ‘Wat heb je eraan als Maaskant wordt ontslagen?’
X: ‘Een betere tactiek. Waarschijnlijk langer vasthouden aan dezelfde spelers om het goed te laten werken en dat is bij Maaskant ook amper te zien.’
Ik: ‘Maar de spelers zijn gewoon niet goed genoeg.’
X: ‘Klopt. Maar daarvoor kan je ook nieuwe halen. Alleen daar is het budget niet groot genoeg voor.’
Ik: ‘Klopt.’

[Cyriel Dessers maakt de 6-1]
X: ‘Ja gaat lekker.’
Ik: ‘Stonden ze weer mooi te slapen met 6 tegen 1. 6 verdedigers tegen Dessers.’
X: ‘Ongelofelijk.’

[Half uur na afloop]

X: ‘Klootzak.’

Ik: ‘Want?’
X: ‘Gewoon. Fantastisch argument, ik weet het.’
X: 😂😂😂


V  De voetbalwetten
De voetbalwetten kennend zit tegen FC Twente een andere trainer op de bank.
De voetbalwetten kennend zal dat hoogstens op korte termijn leiden tot enige lichte verbetering.
De voetbalwetten kennend speelt VVV volgend seizoen in de eerste divisie.

VVV – Feyenoord

Opstelling
Géén Opoku? Vorige week beste speler! Rrraarrr. Kum linksback? Wie verzint dit? Steijn, de door sommigen vergoddelijkte Steijn, maakte vorig jaar precies dezelfde fout. Kum is een heel verdienstelijke centrumverdediger, maar ongeschikt als back: geen snelheid, geen aanvallende kwaliteiten. Hoe vaak moet ik dat nou nog zeggen?

Dick
De Kleine Garnaal, aldus W. Meer haar gekregen, ja, maar verder weinig veranderd sinds ie ruim veertig jaar geleden De Koel kwam binnenwandelen. Type Lee Cattermole. Maar dan vinniger. Beter, ben ik zelfs geneigd te zeggen: Lee is behoorlijk aan inflatie onderhevig.

Witte zakdoeken
Geen liefhebber. Voor mij kan een zakdoek niet donker genoeg zijn. Wens: ruimere verkrijgbaarheid van donkere zakdoeken. Houd me aanbevolen voor verkrijgbaarheidstips.

Robert
Betreedt de arena goedgemutst om 13.57 uur. Geen spoor van witte zakdoeken in mijn omgeving. Robert is in mijn omgeving niet eens gespreksonderwerp.

De man schuin achter me
Tijdens de warming up: ‘Ik heb het idee dat ze heel gretig gaan beginnen.’
Na twee minuten: ‘Ik heb er een goed gevoel over.’
Na tien minuten: ‘Ik denk dat ze gaan winnen.’

Na 33 minuten
0-2. Over en uit. Zesde nederlaag op rij. Nog 57 minuten afzien.

Robert
Rust. Robert loopt voorbij. Kijkt zoals altijd indringend naar het publiek. ‘Maaskant oprotteeuuhh!’, schreeuwen twee of drie mannen enkele meters verderop. Robert maakt tot twee keer toe een kom-maar-op-jongens-als-je-durft-gebaar. Gejoel. Gefluit. Een enkele witte zakdoek.

Kum
Kan na 69 minuten gaan douchen, twee keer geel. Hevig verlangen naar Niels Fleuren plotseling.

Robert
Wisselt na 73 minuten Cattermole en Van Ooijen. Cattermole, oké, maar Van Ooijen? Waarom geen Wright? Waarom geen Linthorst? Waarom geen Neudecker? Gejoel. Gefluit. Witte zakdoeken. Her en der dan.

Robert
Einde. Afgelopen. Uit. 0-3. Robert beent razendsnel richting spelerstunnel. Van goedgemutstheid geen spoor meer. Gejoel. Gefluit. Alom. Geen witte zakdoeken.

De Kleine Garnaal
Beent onaangedaan, soeverein richting spelerstunnel. Geen witte sportschoenen. Fenomeen. Geen witte zakdoeken.

Robert
Hoeft zich inderdaad niet te laten beledigen, kan die beledigingen inderdaad beter negeren. Onbegrijpelijke beslissingen soms. Zit wel opgezadeld met een spelersgroep die niet ere-divisiewaardig is. Mag van mij blijven. Zal wel opkrassen. Of moeten opkrassen. De macht van witte zakdoeken.

Fortuna Sittard – VVV

Stadionspeaker
‘We wachten op een hoogwerker die onder politiebegeleiding naar het stadion rijdt.’ Goddelijke zin. Verzoent je met een half uur uitstel en alle overige ellende.

Gloriemomentje voor Aqua Solar Limburg Zwembaden & Sauna’s (‘Jarenlange ervaring en betrouwbare service zorgen ervoor dat onze naam gedragen wordt bij onze klanten. Dat voelt goed, dat werkt nog beter.’). Uit de geluidsboxen schalt Waat se hie zuus det zuus se nörges. Meesterlijke improvisatie? Of business as usual?

Business as usual (1)
Stadionspeaker: ‘Dames en heren, we verzoeken u te gaan staan voor het clublied van Fortuna.’ Weg verzoening met alle overige ellende, ineens weer diep in de shit. Dat bombastische, dat theatrale, dat overgeregisseerde. Business as usual.  

Business as usual (2)
Laatste vier wedstrijden: 0-1, 0-3, 1-4, 0-4. Nu 1-4. Business as usual. Geen bite, smakeloos, zouteloos. Redeloos, radeloos, redelijk reddeloos. Waar blijft de meesterlijke improvisatie?   

Lee
Langzaam dringt zich de vraag op: is Lee wel de godheid waarvoor we hem verslijten ?

Lichtpuntje
Opoku. Beste wedstrijd in jaren.

De vader, de zoon en het jongetje
Teruglopend richting station. Achter me onderwerpen een vader en z’n zoon van een jaar of 5, 6 de wedstrijd aan een nabeschouwing.
Vader: ‘Die Maaskant, die kan z’n koffers nu wel pakken.’
Zoon: ‘Hoe bedoel je: “Z’n koffers pakken”?’
Vader: ‘Ik bedoel dat hij wordt ontslagen.’
Zoon: ‘Vorig seizoen is VVV nog wel tiende of elfde geworden. Maar toen hadden ze Seuntjens nog. En die donkere in de voorhoede, …’
Vader: ‘… Joosten …’
Zoon: ‘Joosten, ja. En Malappa … euhh … Mlapa. Vorig seizoen was VVV best wel goed.’
‘Maar nu niet meer!’, roept een jongetje van hoogstens een jaar of vier dat enkele meters verderop loopt en het gesprek blijkbaar heeft gevolgd. Hij grijnst breeduit.

Lichterlaaie
Teruglopend richting station, terugkijkend naar het stadion:

‘De trillingen en de grote vlam bij Chemelot in Sittard-Geleen zaterdagavond zijn het gevolg van een storing bij het opstarten van een naftakraker.’ Desalniettemin best moeilijk er geen VVV-symboliek in te zien. In vlammen opgaan, lichterlaaie, vuur en vlam, ontbranden, vlam in de pan, affakkelen, de vlam erin, dovende vlam.  

VVV – Vitesse

In de auto. Analyse van de opstelling. Worstelend Ajax in Waalwijk. Op de Klagenfurtlaan zoals gebruikelijk de voorspellingen. 1-2. 1-3. 0-4.

Iedereen zit door elkaar vandaag. De man schuin achter me zit nu drie, vier plaatsen verderop. De nieuwe man schuin achter me wordt gebeld door z’n dochtertje. Of hij komt. Nee, papa zit in het stadion. Of ze bij mama is geweest vandaag. Ja. Wanneer ze papa weer ziet. Morgenvroeg om acht uur misschien. Tot overmaat van triestheid verliest Post weer eens de toss. En daarna zien we iets waarvan we dachten dat het niet meer bestond: goed voetbal van VVV. Een half uur lang.

29e minuut: 0-1. Hoopvol nog.
34e minuut: 0-2. Hopelijk toch nog.
43e minuut: 0-3. Hopeloos.

Rust. Je zult maar Koelie zijn. Krijg een foto uit een ander stadion gewhatsappt. Klagenfurt. Klagenfurt! Ik wil naar Klagenfurt. Nu. Meteen.

Tweede helft. Een beproeving. Cliché: had beter schriftelijk kunnen worden afgedaan. Maar: hoe doe je de tweede helft van een voetbalwedstrijd schriftelijk af? Enig gemor achter me over Maaskant. Volkswoede blijft uit, daarvoor waren de eerste dertig minuten te goed. Vermaak over PSV. Speculaties achter me: zou Van Bommel nog tijdens de wedstrijd een rode kaart krijgen of pas na afloop tijdens de persconferentie?

Zo’n scheidsrechter die dan ook nog drie minuten blessuretijd meent te moeten toevoegen. Habt doch Erbarmen, oetlul.

Cattermole loopt het veld af zonder het publiek te bedanken. Cattermole wordt toegezongen door het publiek. Cattermole kijkt niet op of om.

In de auto. Stilte. Klagenfurtlaan. Klagenfurt ...

(Met dank aan Sanne Aben voor die geweldige foto uit Klagenfurt.)  

PSV – VVV

Same procedure as last year? Same procedure as every year! PSV – VVV de afgelopen drie keer: 4-1, 3-0, 4-1. PSV – VVV vandaag: 4-1. Exacte kopie van de vorige drie afleveringen.

Verleden jaar schreef ik:

‘Altijd van PSV winnen zou saai zijn. Maar één keer per decennium mag toch wel? Zodat je weer voor de komende tien jaar tegen het leven bent opgewassen. Is zelfs dat al teveel gevraagd? Blijkbaar wel, want ook gisteren ging het weer mis. Als Ralf Seuntjens die bal er na 18 minuten en 57 seconden nou eens gewoon in had geschoten? Maar ‘als’ – cliché der clichés – telt niet in het leven en al helemaal niet in het voetbal.’

Vervang ‘gisteren’ door ‘vandaag’, vervang ‘Ralf Seuntjens’ door ‘Haji Wright’ en vervang ’18 minuten en 57 seconden’ door ‘7 minuten en 41 seconden’, en je hebt de wedstrijd van vandaag te pakken.

Verleden jaar schreef ik:

‘Verder business as usual. Ongastvrije ontvangst, behoorlijk vol uitvak, de keuze tussen kijken door een net of kijken door plexiglas, bombastische muziek, muisstil thuispubliek, VVV-supporters in full voice, plichtmatig PSV, reddingen van Larsje, zich tekort gedaan voelende PSV-spelers, -trainers en -supporters, speldenprikkend VVV, niet weggespeeld worden en toch verliezen. En – ik kan het niet ontkennen – mijn frustratie. Mijn gigantische frustratie. Wat zou het leven toch fijn zijn als VVV ooit weer een keer van PSV won.’

Vervang ‘behoorlijk vol’ door ‘matig gevuld’, laat ‘reddingen van Larsje’ weg en laat ook ‘zich tekort gedaan voelende PSV-spelers, -trainers en -supporters’ maar weg, en je hebt de wedstrijd van vandaag te pakken.

Afwijkend van de vorige edities: de minuut stilte, de minuut applaus. Tja, ik weet niet ...

Afwijkend van de vorige edities: de man schuin achter me zat nu twee rijen voor me. Te ver weg om ‘m te kunnen verstaan.

Afwijkend van de vorige edities: mijn gedachten verkeerden vaak bij Larsje. Zoet geblesseerd, Larsje toch op de bank. Derde keeper! Triest. Hoe heeft het toch zover kunnen komen met De Soeverein, De Heilige Eik, De Onwankelbare Toren? Misschien … in de winterstop …? De Verlosser? Onze Verlosser?

Sei gegrüßt, Lars, voller Gnade.
Die Latte sei mit Ihnen.
Sie sind der Selige unter den Torhütern,
Und gesegnet sind deine Hände, die Quelle Ihres Ruhmes.
Heiliger Larsje, Unerschütterlicher Turm,
Hilf uns, Gläubigen,
Jetzt und in den Spielen der Wahrheit.

Amen