Fortuna Sittard – VVV

Stadionspeaker
‘We wachten op een hoogwerker die onder politiebegeleiding naar het stadion rijdt.’ Goddelijke zin. Verzoent je met een half uur uitstel en alle overige ellende.

Gloriemomentje voor Aqua Solar Limburg Zwembaden & Sauna’s (‘Jarenlange ervaring en betrouwbare service zorgen ervoor dat onze naam gedragen wordt bij onze klanten. Dat voelt goed, dat werkt nog beter.’). Uit de geluidsboxen schalt Waat se hie zuus det zuus se nörges. Meesterlijke improvisatie? Of business as usual?

Business as usual (1)
Stadionspeaker: ‘Dames en heren, we verzoeken u te gaan staan voor het clublied van Fortuna.’ Weg verzoening met alle overige ellende, ineens weer diep in de shit. Dat bombastische, dat theatrale, dat overgeregisseerde. Business as usual.  

Business as usual (2)
Laatste vier wedstrijden: 0-1, 0-3, 1-4, 0-4. Nu 1-4. Business as usual. Geen bite, smakeloos, zouteloos. Redeloos, radeloos, redelijk reddeloos. Waar blijft de meesterlijke improvisatie?   

Lee
Langzaam dringt zich de vraag op: is Lee wel de godheid waarvoor we hem verslijten ?

Lichtpuntje
Opoku. Beste wedstrijd in jaren.

De vader, de zoon en het jongetje
Teruglopend richting station. Achter me onderwerpen een vader en z’n zoon van een jaar of 5, 6 de wedstrijd aan een nabeschouwing.
Vader: ‘Die Maaskant, die kan z’n koffers nu wel pakken.’
Zoon: ‘Hoe bedoel je: “Z’n koffers pakken”?’
Vader: ‘Ik bedoel dat hij wordt ontslagen.’
Zoon: ‘Vorig seizoen is VVV nog wel tiende of elfde geworden. Maar toen hadden ze Seuntjens nog. En die donkere in de voorhoede, …’
Vader: ‘… Joosten …’
Zoon: ‘Joosten, ja. En Malappa … euhh … Mlapa. Vorig seizoen was VVV best wel goed.’
‘Maar nu niet meer!’, roept een jongetje van hoogstens een jaar of vier dat enkele meters verderop loopt en het gesprek blijkbaar heeft gevolgd. Hij grijnst breeduit.

Lichterlaaie
Teruglopend richting station, terugkijkend naar het stadion:

‘De trillingen en de grote vlam bij Chemelot in Sittard-Geleen zaterdagavond zijn het gevolg van een storing bij het opstarten van een naftakraker.’ Desalniettemin best moeilijk er geen VVV-symboliek in te zien. In vlammen opgaan, lichterlaaie, vuur en vlam, ontbranden, vlam in de pan, affakkelen, de vlam erin, dovende vlam.  

VVV – Vitesse

In de auto. Analyse van de opstelling. Worstelend Ajax in Waalwijk. Op de Klagenfurtlaan zoals gebruikelijk de voorspellingen. 1-2. 1-3. 0-4.

Iedereen zit door elkaar vandaag. De man schuin achter me zit nu drie, vier plaatsen verderop. De nieuwe man schuin achter me wordt gebeld door z’n dochtertje. Of hij komt. Nee, papa zit in het stadion. Of ze bij mama is geweest vandaag. Ja. Wanneer ze papa weer ziet. Morgenvroeg om acht uur misschien. Tot overmaat van triestheid verliest Post weer eens de toss. En daarna zien we iets waarvan we dachten dat het niet meer bestond: goed voetbal van VVV. Een half uur lang.

29e minuut: 0-1. Hoopvol nog.
34e minuut: 0-2. Hopelijk toch nog.
43e minuut: 0-3. Hopeloos.

Rust. Je zult maar Koelie zijn. Krijg een foto uit een ander stadion gewhatsappt. Klagenfurt. Klagenfurt! Ik wil naar Klagenfurt. Nu. Meteen.

Tweede helft. Een beproeving. Cliché: had beter schriftelijk kunnen worden afgedaan. Maar: hoe doe je de tweede helft van een voetbalwedstrijd schriftelijk af? Enig gemor achter me over Maaskant. Volkswoede blijft uit, daarvoor waren de eerste dertig minuten te goed. Vermaak over PSV. Speculaties achter me: zou Van Bommel nog tijdens de wedstrijd een rode kaart krijgen of pas na afloop tijdens de persconferentie?

Zo’n scheidsrechter die dan ook nog drie minuten blessuretijd meent te moeten toevoegen. Habt doch Erbarmen, oetlul.

Cattermole loopt het veld af zonder het publiek te bedanken. Cattermole wordt toegezongen door het publiek. Cattermole kijkt niet op of om.

In de auto. Stilte. Klagenfurtlaan. Klagenfurt ...

(Met dank aan Sanne Aben voor die geweldige foto uit Klagenfurt.)  

PSV – VVV

Same procedure as last year? Same procedure as every year! PSV – VVV de afgelopen drie keer: 4-1, 3-0, 4-1. PSV – VVV vandaag: 4-1. Exacte kopie van de vorige drie afleveringen.

Verleden jaar schreef ik:

‘Altijd van PSV winnen zou saai zijn. Maar één keer per decennium mag toch wel? Zodat je weer voor de komende tien jaar tegen het leven bent opgewassen. Is zelfs dat al teveel gevraagd? Blijkbaar wel, want ook gisteren ging het weer mis. Als Ralf Seuntjens die bal er na 18 minuten en 57 seconden nou eens gewoon in had geschoten? Maar ‘als’ – cliché der clichés – telt niet in het leven en al helemaal niet in het voetbal.’

Vervang ‘gisteren’ door ‘vandaag’, vervang ‘Ralf Seuntjens’ door ‘Haji Wright’ en vervang ’18 minuten en 57 seconden’ door ‘7 minuten en 41 seconden’, en je hebt de wedstrijd van vandaag te pakken.

Verleden jaar schreef ik:

‘Verder business as usual. Ongastvrije ontvangst, behoorlijk vol uitvak, de keuze tussen kijken door een net of kijken door plexiglas, bombastische muziek, muisstil thuispubliek, VVV-supporters in full voice, plichtmatig PSV, reddingen van Larsje, zich tekort gedaan voelende PSV-spelers, -trainers en -supporters, speldenprikkend VVV, niet weggespeeld worden en toch verliezen. En – ik kan het niet ontkennen – mijn frustratie. Mijn gigantische frustratie. Wat zou het leven toch fijn zijn als VVV ooit weer een keer van PSV won.’

Vervang ‘behoorlijk vol’ door ‘matig gevuld’, laat ‘reddingen van Larsje’ weg en laat ook ‘zich tekort gedaan voelende PSV-spelers, -trainers en -supporters’ maar weg, en je hebt de wedstrijd van vandaag te pakken.

Afwijkend van de vorige edities: de minuut stilte, de minuut applaus. Tja, ik weet niet ...

Afwijkend van de vorige edities: de man schuin achter me zat nu twee rijen voor me. Te ver weg om ‘m te kunnen verstaan.

Afwijkend van de vorige edities: mijn gedachten verkeerden vaak bij Larsje. Zoet geblesseerd, Larsje toch op de bank. Derde keeper! Triest. Hoe heeft het toch zover kunnen komen met De Soeverein, De Heilige Eik, De Onwankelbare Toren? Misschien … in de winterstop …? De Verlosser? Onze Verlosser?

Sei gegrüßt, Lars, voller Gnade.
Die Latte sei mit Ihnen.
Sie sind der Selige unter den Torhütern,
Und gesegnet sind deine Hände, die Quelle Ihres Ruhmes.
Heiliger Larsje, Unerschütterlicher Turm,
Hilf uns, Gläubigen,
Jetzt und in den Spielen der Wahrheit.

Amen