VVV - FC Den Bosch

17.36 uur 

Ik bevind me bij het stadionnetje van MKS Halniak in Maków Podhalański, ergens in de diepste Poolse binnenlanden. Het stadionnetje zelf stelt weinig voor. Het hekwerk rondom het stadionnetje des te meer. 

Mooier lila hekwerk rondom onbeduidende stadionnetjes dan het lila hekwerk rondom het stadionnetje van MKS Halniak vind je nergens.

20.00 uur

In Venlo speelt VVV tegen FC Den Bosch. Wéér ben ik er niet bij, wéér verliest VVV. Ik voel me niet verantwoordelijk, ben je gek zeg. Ik voel me wel schuldig. Een beetje dan. Sterker is het gevoel van verraad. Verraad ten opzichte van wie of wat dan? Ten opzichte van de spelers? Zeker niet. Ten opzichte van de supporters? Ook niet. Ten opzichte van de club? Dat wel, al zou ik niet zo goed weten wat ‘de club’ precies is. Verraad ten opzichte van mijn vaste plek in De Koel? Misschien nog wel meer dan ten opzichte van de club. Verraad ten opzichte van mezelf? Dat het meest. 

23.32 uur

Bericht van het overlijden van Frank. Frank… Vurig Mikanista-supporter vanaf het begin. Ook couch potato supporter van VVV. Voor mij. Ook supporter van Feyenoord, gewoon vanwege de club. Ook supporter van PSV, want hij kwam uit Nuenen en had in Eindhoven gewoond en gewerkt. Ook supporter van het Ajax van Ten Hag, vanwege het voetbal. Ook supporter van Bayern München, waarom weet ik niet. Eigenlijk was hij supporter van alle clubs. En van mij. En ik van hem. Samen waren we supporter van Daley Blind. En zouden we ongetwijfeld supporter zijn geworden van MKS Halniak. Vanwege dat lila hekwerk rondom dat stadionnetje. Het lila hekwerk rondom het stadionnetje van MKS Halniak dat alles verzacht, uiteindelijk misschien zelfs niet te verzachten pijn.

VVV - FC Dordrecht

ik weet

het is maar eerste divisie

het is het hele seizoen al niks

dordrecht is ook geen real madrid 

de voortekenen zijn niet gunstig

het is waarschijnlijk stervenskoud 

de man schuin achter me zal er wel weer niet zijn

aan dit seizoen valt toch al geen eer meer te behalen

ook een andere aanvoerder verliest ongetwijfeld de toss

er bestaat ook nog zoiets als een livestream 

en anders is omroep venlo een vermakelijk alternatief 

of desnoods l1

hier in polen is het ook fijn 

het is maar voetbal hoor 

de wereld draait gewoon door 

de maan is fantastisch 

het eten heerlijk

er zijn ergere dingen

relativeren is ook een kunst

en zo kan ik nog een hele tijd doorgaan

maar ondanks alles blijft het vreselijk een thuiswedstrijd van vvv te moeten missen

VVV – Cambuur Leeuwarden

‘Als je over schiet kan je nooit scoren. Als je hem naast schiet kan de keeper hem nog corner tikken, of er staat misschien een verdediger en je kan een rebound krijgen. Maar over, dat is niets. Wat ik daarom ook vaak doe: als spelers over schieten, moeten ze opdrukken. Die bal moet op doel.’

Hele dag door m’n hoofd gespookt, deze beschouwing van VVV-trainer John Lammers nadat ik haar gistermorgen had gelezen in De Limburger.  

‘Als je over schiet kan je nooit scoren.’ Klopt als een bus, waarheid als een koe, spijker op z’n kop.

‘Als je hem naast schiet kan de keeper hem nog corner tikken, of er staat misschien een verdediger en je kan een rebound krijgen.’ Eens. Hoewel naast meestal gewoon naast is. Zoals over meestal gewoon over is.

‘Maar over, dat is niets.’ ‘Over is wel degelijk ook iets’, zal elke filosoof zeggen. In elk geval elke filosoof van de koude grond. Als over niets zou zijn, zou dat mutatis mutandis ook voor naast moeten gelden. Ook als je over schiet kan de keeper hem nog corner tikken, hoe overbodig die handeling ook is: een schot dat over gaat, hoeft de keeper niet over te tikken. Net zoals de keeper een schot dat naast gaat, niet naast hoeft te tikken. En verder kan ook een schot dat over gaat een rebound krijgen, omdat een schot dat over gaat tijd en ruimte nodig heeft om op te stijgen en in die fase reboundbaar is.

‘Wat ik daarom ook vaak doe: als spelers over schieten, moeten ze opdrukken.’ Als John zegt dat hij dat doet, geloof ik hem. Bij de effectiviteit van deze maatregel zijn wel vraagtekens te zetten. Leidt belonen niet tot betere resultaten dan straffen? Werkt opdrukangst niet verlammend? Wordt de verleiding niet te groot om voortaan elk schot te drukken? Of erger nog: helemaal niet meer te schieten?

‘Die bal moet op doel.’ Ik zou eerder zeggen “Die bal moet in het doel”. Hoe maakt niet uit: met de kop, met de voet, met de kont, met de hak, met de schouder, met het oor, met de penis, met de knie, met de neus, met het scheenbeen, met de wimpers, met de kleine teen.

Ik besloot VVV-Cambuur Leeuwarden te bekijken met in m’n achterhoofd de verhandeling van John Lammers. Cambuur schoot dat het een aard had. Cambuur bleef maar schieten. Op, over, naast en één keer in het doel. VVV schoot gedurende de hele wedstrijd één keer. En nog op doel ook: Gyamfi, 64e minuut, gevaarloos schotje van een meter of twintig, eenvoudige prooi voor de Cambuur-doelman. Met enige goede wil zou je ook de inzet van Pöpperl in de 84e minuut (redding Cambuur-doelman) nog een schot kunnen noemen. Daar bleef het dus bij.

Conclusie van de koude grond: verlamd als gevolg van door opdrukangst veroorzaakte schotangst verliest VVV van Cambuur.