VVV – Heerenveen

ik wil de bal vooruit spelen
ik kap ‘m terug
ik speel ‘m blindelings terug
en ie vliegt er dan natuurlijk weer in
ja klote
hij ging nog een beetje richting paal
dus ik hoopte stiekem dat ie nog de paal zou raken
maar helaas
hij vliegt erin
hoort er ook bij

Jezelf een cultstatus bezorgen: Gerrit Vooys en Micky Oestreich waren er meesters in. Sinds gisteravond weten we dat ook Luuk Verheij het kunstje perfect verstaat. Hoe zijn voetballoopbaan verder ook zal verlopen, Luuk Verheij zal eeuwig in herinnering blijven als de maker van een magistrale eigen goal in de wedstrijd VVV-Heerenveen, laat in de avond van 28 oktober 2025.

hij ging nog een beetje richting paal
dus ik hoopte stiekem dat ie nog de paal zou raken

‘Gebeurt hier nu echt wat ik denk te zien gebeuren? Maar dit kan toch niet waar zijn?’ Ongetwijfeld was ik niet de enige ooggetuige die er een fractie van een seconde van overtuigd was te worden bedrogen door z’n eigen ogen. Wetenschappelijk onderzoek graag: hoe lang duurt het normaliter bij een goal voor het gejuich vanaf de tribunes losbarst? En hoeveel langer duurde dat gisteren bij de Moeder Aller Eigen Doelpunten (in De Koel dan toch)?

en ie vliegt er dan natuurlijk weer in
hij vliegt erin

Nee, Luuk, het geniale zat ‘m er juist in dat ie niet vloog.

 
Ie rolde
Ie rolde op z’n gemakje
vastbesloten
niet meer op andere gedachten te brengen
recht op z’n doel af

 
Medemogelijkmaker van dit alles: keeper Youri Schoonderwaldt. Waarom bevond hij zich waar hij zich bevond? Waarom belandde hij op de grond?

hoort er ook bij

Hij zei het onaangedaan, glimlachend, met een vleugje zelfspot (klik hier). De ware held kenmerkt zich door relativeringsvermogen. Luuk Verheij is een Ware Held.

VVV – Jong FC Utrecht

Godsgruwelijke kutwedstrijd.

Mijn top 4 van ergernissen:

4. De twintig minuten vertraging van de trein op de terugweg
4. De bromtoon, vanaf het begin, in de geluidsinstallatie
2. Het aanheffen, in de tweede helft, door de harde kern, of althans een deel daarvan, van een gezang gericht tegen de komst van een azc in Venlo
1. Het voor de tweede keer aanheffen, kort voor het einde, door de harde kern, of althans een deel daarvan, van een gezang gericht tegen de komst van een azc in Venlo

VVV – Emmen

En toen begon de wedstrijd.

Terwijl Emmen VVV vakkundig van de mat speelde, hoorde ik achter me
- iemand oreren over de afstand tussen Osnabrück en Dortmund (175 kilometer volgens hem) en het verschil in afstand tussen Osnabrück en Dortmund en tussen Osnabrück en Gelsenkirchen (25 kilometer volgens hem);
- iemand beweren dat je ergens Honda-aggregaten kon krijgen voor 390 euro en dat je ergens anders ook goedkope aggregaten kon krijgen maar niet van Honda;
- iemand met veel gevoel voor detail de onderlinge verhoudingen tussen de verschillende afdelingen op zijn werkplek blootleggen;   
- iemand (mogelijk opnieuw de Osnabrück-man) de complete moderne geschiedenis van Borussia Mönchengladbach oplepelen, beginnend met de promotie naar de Bundesliga in 1966, om daarna meanderend via de kampioenschappen uit de jaren zeventig en 2008, ‘ut jaor ván Luhukay’, uiteindelijk te belanden bij het huidige rampseizoen dat deze avond in Berlijn ongetwijfeld een vervolg zou krijgen.

En toen was het rust.

En daarna begon de tweede helft
- waarin alles anders was;
- waarin het gewauwel achter me transformeerde tot een onverstaanbaar onderdeel van het geluidsbehang;
- waarin VVV aus heiterem Himmel ineens vier keer scoorde;
- waarin ik op een bepaald moment tot mijn grote ongeloof en nog groter afgrijzen meende te horen dat de harde kern een lied aanhief tegen de komst van een azc in Venlo;
- waarin ik moest denken aan de opnieuw in geen velden of wegen te bekennen Man Schuin Achter Me toen VVV voor het eerst sinds mensenheugenis of in elk geval mijn heugenis scoorde uit een corner;
- waarin ik hoopte dat mijn gehoor me bedrogen had wat betreft de tekst van dat lied;
- waarin ik me afvroeg of de Man Schuin Achter Me, mocht hij wel aanwezig zijn geweest, vóór de bewuste corner tegen zijn partner zou hebben gezegd ‘Let op Verheij! Hij gaat scoren!’ en ik tot de slotsom kwam dat de Man Schuin Achter Me in dat geval waarschijnlijk eerder tegen zijn partner zou hebben gezegd ‘Let op Blancquart! Hij gaat scoren!’
- waarin me enig medelijden bekroop met de zo verguisde Dean Zandbergen omdat hij uitgerekend na enkele min of meer geslaagde acties werd gewisseld, vervolgens zijn vervanger Bjorn van Zijl tweemaal zag scoren en daarna natuurlijk blijdschap moest acteren;
- waarin ik iemand achter me bij 4-0 hoorde zeggen ‘Pas beej 5-0 mak ik mich gen zörg miër’;
- waarin ik besloot mijn eerdere woorden over Nassim Ait Mouhou (‘misschien toch teveel eendagsvliegrisico’) in te trekken.

En toen was het afgelopen.

En toen zag ik Michael Davis een meisje van een jaar of tien zielsgelukkig maken door haar zijn shirt te overhandigen.

En daarna ging ik naar huis.

VVV – FC Den Bosch

Altijd die neiging om elk voetbalstadion
en De Koel in het bijzonder
te zien als een magisch oord
waar je buiten jezelf treedt
waar het onmogelijke mogelijk is
waar de geest van het verleden rondwaart
waar vergane glorie tastbaar is
waar romantiek puur is
waar geschiedenis wordt geschreven

Maar er zijn van die avonden
dinsdagavonden meestal
aan het begin van de herfst meestal
als het na zonsondergang alweer killer wordt meestal
als de r weer in de maand zit meestal
dat De Koel elk vleugje magie ontbeert
dat het onmogelijke het onmogelijke blijft
dat de geest van het verleden niet thuis geeft
dat alle romantiek vals is
dat niks het schrijven waard is

Dat zijn van die avonden
waarop het geërgerde ik
naar buiten treedt
zich uitend
in binnensmonds gevloek
in demonstratief het hoofd schudden
in pathetisch met de vuisten op de knieën bonken
in het afvallen van onaantastbare helden
(Blancquart, Heise)
in het inwendig vervloeken van overschatte oldies
(Foor)
en ten slotte
in buitensmonds gevloek
voor omstanders
nauwelijks hoorbaar
natuurlijk

Gisteravond was zo’n avond