zaterdag 27 oktober 2018

Emmen – VVV

Donderdag. Mailtje van de club: ‘VVV-Venlo is zo’n club, die zit in je genen. En kruipt in je hart. Om daar nooit meer uit weg te gaan! We kennen het gevoel! Zonder jullie kan VVV niet bestaan. Bedankt voor jullie onvoorwaardelijke geloof in onze prachtige club!’ Tot tranen toe geroerd. Ik doe er toe! Zonder mij kan onze prachtige club niet bestaan. Meer dan veertig jaar heb ik me afgevraagd wat daar toch op een bepaald moment in m’n hart was gekropen en er sindsdien nooit meer uit is weggegaan. En nu dan eindelijk het verlossende antwoord: VVV, onze prachtige club! Zou het feit dat er geelzwart bloed door m’n aderen stroomt dan misschien eveneens iets van doen hebben met onze prachtige club?  


Vrijdag. Mezelf voor de tweede keer dit seizoen veroordeeld tot de rol van bankzitter. Gezelschap van Larsje, behaaglijk temperatuurtje, natje en droogje binnen handbereik. Alle voorwaarden voor een heerlijk avondje zijn geschapen. Twintig minuten lang het geijkte patroon: VVV controleert, van Emmen geen spoor. 1-0, uitsluitend en alleen dankzij Ralf Seuntjens. Geen vuiltje aan de lucht. En dan ineens die rode kaart. ‘Onbesuisd en dom’, zegt Maurice Steijn er na afloop over. Van je trainer moet je het maar hebben. Onze trainer die toch al geen onvoorwaardelijk geloof in onze linksback lijkt te hebben. Zoals onze trainer ook al geen onvoorwaardelijk geloof in onze vorige linksback (Fleuren inderdaad) leek te hebben. Zit onvoorwaardelijk geloof in linksbacks dan niet in de genen van onze trainer? Is onvoorwaardelijk geloof in linksbacks nooit in het hart van onze trainer gekropen? Zit onvoorwaardelijk geloof in linksbacks überhaupt niet in genen van trainers en kruipt het überhaupt nooit in hun harten? Wat zegt dit over mijn eigen voetbalcarrière? Zou ik het Nederlands elftal hebben gehaald als ik géén linksback was geworden? Mijn onvoorwaardelijke geloof in trainers wankelt ineens. Wat een heerlijk avondje moest worden, is ontaard in een verwarrend avondje.


Zaterdag. Lees nog tien keer het mailtje van donderdag. Glim van trots, ben er weer helemaal bovenop. Doe er nog steeds toe.   

Geen opmerkingen:

Een reactie posten