VVV – Eindhoven

 

Voetbal is vooral ook nostalgie, het mateloze terugverlangen naar en verheerlijken van het glorieuze verleden en het telkens weer oproepen van herinneringen daaraan. Toen alles veel beter en mooier was.

‘Weet je nog, die en die wedstrijd?’
‘Ik was erbij toen…’
‘Die en die speler, die was pas echt goed, veel beter dan dat zooitje van nu’

In 1972 of 1973 moet ik mijn eerste wedstrijd van VVV hebben gezien. De eerste wedstrijd waaraan ik herinneringen heb, dateert pas van zondag 2 maart 1975. Vijftig jaar geleden. VVV – Eindhoven. VVV middenmoter in de eerste divisie, Eindhoven koploper en latere promovendus. Een zonnig zondagmiddag als ik het wel heb. Achtduizend toeschouwers lees ik ergens. VVV maakte gehakt van Eindhoven. 5-0. Drie keer Jan Verbong, één keer Albert, één keer Marinus van Dinter. Een absolute sensatie, de naam van VVV ging de wereld over – en ik was erbij! Op m’n vaste plek, onderaan het hek, boven het reclamebord van Nederlandse Draadindustrie Blerick (wat is dat eigenlijk draadindustrie?). Achter me, op de eerste tribunetrede, mijn vader, met karakteristieke baard. Rechts naast mijn vader, met karakteristieke stropdas, Frits Timmermans, ambtenaar van de gemeente Horst en spraakwaterval. Op de foto ook De Koes, in karakteristieke houding, die kijkt en ziet dat het goedkomt met de 3-0 van Albert. De Koes, Huub Vercoulen, mijn grote held in die dagen.

Wat zal me bijblijven van VVV – Eindhoven van 22 maart 2025? Het belachelijk late aanvangstijdstip, waardoor ik voor het eerst in lange tijd gedwongen was me per auto stadionwaarts te begeven? Het debuut van Dries Saddiki? Het scoreverloop? Het vuurwerk dat tijdens de wedstrijd werd afgestoken?

Het milde weer met aan het einde aus heiterem Himmel die plensbui? De goals? Het ontbreken van John Lammers? Het spandoek om de vijftienjarige – mij geheel onbekende – vriendschap met West Bromwich Albion te vieren?

De bekers die op het veld werden gegooid? Het irritante, schreeuwerige, licht agressieve en bezopen plukje supporters achter me? De supporter die het veld op kwam rennen?

Ik vrees dat dit me allemaal niet zal bijblijven van deze VVV - Eindhoven, misschien met uitzondering van dat spandoek. Die man die het veld op kwam rennen, heb ik op z’n afvoeren na zelfs geheel gemist, mogelijk omdat ik was afgeleid door dat plukje supporters achter me. Maar het kan ook zijn dat ik in gesprek was met J, met wie ik voor het eerst een wedstrijd bezocht en wiens nuchtere beschouwingen over spel en spelers meer indruk op me maakten dan spel en spelers. Misschien zijn die nuchtere beschouwingen van J wel wat me zal bijblijven van deze VVV – Eindhoven.

FC Dordrecht – VVV

Horst-Sevenum. Eindhoven. Den Bosch. Tilburg. Breda. Prinsenbeek. Lage Zwaluwe. Dordrecht-Zuid. Dordrecht!

Mezelf gewoon de uitwedstrijd tegen FC Dordrecht cadeau gedaan. Verrassend gemakkelijk kaartje bemachtigd (wat een zegen dat die supportersregistratiesystemen van clubs nog steeds niet aan elkaar zijn gekoppeld), 15.43 uur op trein gestapt, overstap in Den Bosch, 18.07 uur in Dordt. Eerst rondje binnenstad. Uitgestorven. Oud-Hollands, zonder kneuterig te zijn. Prachtig. Vaker komen. 19.00 uur vanaf het station wandeling langs spoor richting stadion. Al snel in de verte de lonkende lichtmasten (stadions met lichtmasten – steeds zeldzamer – hebben altijd een streepje voor).

19.30 uur bij het stadion, even zoeken naar de ingang. Daar, bij een grote parkeerplaats. ‘Heren voetgangers, dames ook, aan de linkerkant langs de auto’s!’, roept een suppoost op z’n Dordts. Auto’s, barakken, containers, geïmproviseerde fietsenstallingen. Alles basic hier. Ongelooflijk lange rij voor de ingang. Dordt is hot. Telefoon die ineens heel snel leegloopt. Van 87 naar 31 procent. 27. En de ingang, waar het digitale kaartje moet worden gescand is nog niet in zicht. 24. Het zal toch niet? 21. Aiai. 19. En gescand. Gered! ‘Even wachten voor het poortje, meneer. Hier betekent groen licht stoppen en rood licht doorlopen.’

Binnen. Eerste keer als toeschouwer hier, wel drie keer eerder als voetballer. Laatste keer in 1988. Niks veranderd. Alleen de naam. M-Scores Stadion in plaats van Krommedijk. De barbaren. Volgepakte tribune. ‘Uitverkocht vandaag’, zegt iemand. Wat 4.100 zou betekenen.

Bloedmaan boven de vrij lege hoofdtribune. Helaas geen kundig maanfotograaf. Zuinig zijn met foto’s maken. 17 nu. Midden tussen de harde kern van Dordt, geschatte gemiddelde leeftijd jaar of vijftien. Beetje out of place hier. Onophoudelijke gezangen. De voorzanger een jongetje van een jaar of zeven, gezeten op de nek van z’n vader.

VVV dramatisch, wanneer waren ze voor het laatst zó slecht? Sprankje hoop op laatste periode binnen een half uur vervlogen. De trainer: ‘Als we de resterende acht winnen, dan pakken we gewoon de periode.’ Jaja. Wat een vertoning, eerste twee goals zomaar weggegeven. Uiteindelijk 4-0. Nog geflatteerd ook. En de trainers, vooral die irritante assistent, maar blijven ageren tegen de scheidsrechter en diens assistenten. Je moet het lef maar hebben.

Intussen blijft de harde Dordt-kern zich vermaken. Alles zachtaardig, goedmoedig, lieflijk hier. Petieterig, aaibaar, aanraakbaar. Warm bad. Afgelopen. Nog steeds 17. Alsnog maar wat foto’s maken dan. De bloedmaan is een stukje opgeschoven. Nog altijd geen kundig maanfotograaf.

Wandeling terug naar het station. 22.28 uur vertrek. Breda. Tilburg. Den Bosch. Overstappen. Eindhoven. Helmond. Deurne. Horst-Sevenum. 1.07 uur thuis. Nog steeds 17.

VVV – Jong Ajax

Over een kleine twee uur mag je weer. Zin in?
‘Nee. Tegen Jong-ploegen heb ik er nooit zin in.’
Hoezo dat?
‘Geen uit-supporters, dodelijk voor de sfeer. En ze spelen nóóit goed tegen Jong-ploegen. Maar het ergste zijn de kinderen.’
De kinderen?
‘Wedstrijden tegen Jong-ploegen trekken weinig toeschouwers. Om het stadion toch een beetje vol te krijgen, geven ze dan kaartjes weg aan kinderen. En ik weet niet wat het is met die kinderen van tegenwoordig, maar ze kunnen gewoon niet de concentratie opbrengen om anderhalf uur naar een voetbalwedstrijd te kijken. Dus gaan ze allerlei andere dingen doen.’
En dat irriteert je?
‘Dat irriteert me, ja. Maar het irriteert me ook dat het me irriteert. Ik zou het van me af moeten laten glijden. Zo zijn kinderen nu eenmaal.’
Laatste vraag voor nu: wat wordt het?
‘1-1.’

***

Kwartiertje nog tot de wedstrijd. Nog steeds geen zin?
‘Wel meer dan twee uur geleden.’
Hoezo dat?
‘Alles gladjes verlopen tot nu toe. Trein op tijd, heerlijk weer. Veel supporters op het station in Venlo. Lange slierten wandelaars en fietsers over de Kaldenkerkerweg naar het stadion. Flarden van gesprekjes over carnaval en het Europese voetbal van afgelopen week. Beetje voorjaarsgevoel. Zó mooi allemaal.’
Gefouilleerd bij binnenkomst van het stadion?
‘Haha, nee, ik word nooit gefouilleerd. Positieve discriminatie. Als iemand een keer iets het stadion binnengesmokkeld wil hebben, kan ie zich bij mij melden.’
Nog geen last van de kinderen?
‘Nee, valt mee. Terwijl het er nog veel meer zijn dan anders. Maar daardoor kunnen ze in elk geval niet gaan rennen.’
Voorspelling? Nog steeds 1-1?
‘3-0, zeker weten!’

***

Rust nu. Nog steeds 3-0?
‘Nee, helaas niet. Blijft gewoon 0-0.’
Vermaak je je wel een beetje?
‘Nee, totaal niet.’
Hoezo dat?
‘Nou, dat begint er al mee dat Ajax niet gewoon in het roodwit speelt. Ik hoorde iemand schuin achter me zeggen dat dat blauw van Ajax zo mooi is. Bullshit. Ze spelen hier altijd in het roodwit. Waarom nu niet? Zouden ze een boete voor moeten krijgen.’
Spelen ze we wel goed?
‘Ajax? Nee, echt niet. Bagger.’
En VVV?
‘Ook niet veel bijzonders. Hadden wel voor moeten staan.’
Hoe is het met de kinderen?
‘Massaal aanwezig. 6.107 toeschouwers vandaag, meeste van het hele seizoen. Meer dan de helft kinderen schat ik. Door de drukte is hun bewegingsvrijheid ingeperkt. Dat scheelt al heel wat.’
Geen ergernis dus?
‘Nou… Continu dat gewauwel om me heen irriteert me wel. Maakt het verdomde lastig om me op de wedstrijd te concentreren. Had ik maar oordopjes meegenomen, haha.’
Gewauwel van die kinderen?
‘Dat ja. Maar vooral ook van hun ouders en begeleiders. Als het wedstrijd- of voetbalgerelateerd zou zijn, was het nog wel te hebben, maar dat oeverloze geouwehoer over niks…’

***

Nog even, net voordat je weer de trein instapt. In de zevende hemel zeker?
‘Daar is meer voor nodig. Van overwinningen tegen Jong-ploegen kan je per definitie niet in de zevende hemel komen.’
Wel blij?
‘Enigszins tevreden.’
Gejuicht bij die goal?
‘Natuurlijk! Wat dacht jij dan? En daarna een foto gemaakt van de feestvreugde.’

Zat er mooi in, toch?
‘Jazeker, fantastisch. Maar hij komt ook voor de helft op het conto van Blancquart.’
Hoezo dat?
‘Hij was het die die vrije trap afdwong, puur op wilskracht en doorzettingsvermogen.’
Favorietje van jou, geloof ik, die Blancquart?
‘Absoluut! Geweldenaar. Die zijn we dus ongetwijfeld kwijt na dit seizoen.’

***

Een kleine twaalf uur na de wedstrijd nu. Wil je nog iets kwijt?
‘Ja. Ik heb zojuist de samenvatting gezien. Op basis daarvan moet ik zeggen dat ik te negatief ben geweest over de eerste helft.’
Hoezo dat?
‘Ik had gemist dat ze zoveel kansen kregen.’
Hoe kan je dat hebben gemist?
‘Vooral door dat voortdurende gewauwel om me heen. Maar ook omdat ze naar de stadskant speelden, terwijl ik aan de Duitse kant zit. Dat schept afstand, letterlijk en figuurlijk. Alsof je er minder bij betrokken bent. Aan de Duitse kant beleef je alles veel intenser.’
Oké dan. Bedankt voor dit inkijkje in je ziel.
‘De nada.’