Voetbal is vooral ook nostalgie, het mateloze terugverlangen naar en
verheerlijken van het glorieuze verleden en het telkens weer oproepen van
herinneringen daaraan. Toen alles veel beter en mooier was.
‘Weet je nog, die en die wedstrijd?’
‘Ik was erbij toen…’
‘Die en die speler, die was pas echt goed, veel beter dan dat zooitje van nu’
In 1972 of 1973 moet ik mijn eerste wedstrijd van VVV hebben gezien. De eerste
wedstrijd waaraan ik herinneringen heb, dateert pas van zondag 2 maart 1975. Vijftig jaar geleden. VVV – Eindhoven. VVV middenmoter in de eerste divisie, Eindhoven koploper
en latere promovendus. Een zonnig zondagmiddag als ik het wel heb. Achtduizend
toeschouwers lees ik ergens. VVV maakte gehakt van Eindhoven. 5-0. Drie keer
Jan Verbong, één keer Albert, één keer Marinus van Dinter. Een absolute sensatie,
de naam van VVV ging de wereld over – en ik was erbij! Op m’n vaste plek, onderaan
het hek, boven het reclamebord van Nederlandse Draadindustrie Blerick (wat
is dat eigenlijk draadindustrie?). Achter me, op de eerste tribunetrede, mijn vader, met karakteristieke baard. Rechts naast mijn vader, met karakteristieke stropdas, Frits Timmermans, ambtenaar van de gemeente Horst en
spraakwaterval. Op de foto ook De Koes, in karakteristieke houding, die
kijkt en ziet dat het goedkomt met de 3-0 van Albert. De Koes, Huub Vercoulen,
mijn grote held in die dagen.
Ik vrees dat dit me allemaal niet zal bijblijven van deze VVV - Eindhoven, misschien met uitzondering van dat spandoek. Die man die het veld op kwam rennen, heb ik op z’n afvoeren na zelfs geheel gemist, mogelijk omdat ik was afgeleid door dat plukje supporters achter me. Maar het kan ook zijn dat ik in gesprek was met J, met wie ik voor het eerst een wedstrijd bezocht en wiens nuchtere beschouwingen over spel en spelers meer indruk op me maakten dan spel en spelers. Misschien zijn die nuchtere beschouwingen van J wel wat me zal bijblijven van deze VVV – Eindhoven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten