VVV – Excelsior

Ja! Hij zit erin! Hij zit er godverdomme in!

In de trein. Mistroostig weer. M’n gedachten gaan terug naar 21 december 1975. 49 jaar geleden, we worden oud. Een zondag. Even mistroostig weer als nu, zij het iets mistiger. VVV – Haarlem, half drie. Onvergetelijke wedstrijd. Binnen een half uur 0-3, in de tweede helft terugkomen tot 2-3, de afgeladen volle Koel (ruim vijftienduizend) in vuur en vlam. En Mikan maar beuken. De gelijkmaker zat er niet meer in, toch is m’n kerstvakantie nooit beter begonnen. Maar nu in de trein dus. De Maasbrug over en dan, dan schijnt in de verte het verlossend licht. Vier brandende lichtmasten in een oceaan van mistroostigheid. Magisch. Mits je er gevoelig voor bent. Ik ben er gevoelig voor.

Vuurwerk als de spelers het veld betreden. Ik houd niet van vuurwerk. Ik houd wel van de rookwolken waarmee vuurwerk gepaard gaat. Het vuurwerk wordt afgestoken ter ere van de ingebruikname van een nieuwe geluidsinstallatie. Ik begrijp niet waarom de ingebruikname van een nieuwe geluidsinstallatie aanleiding zou moeten zijn voor vuurwerk. Ook met de ingebruikgenomen nieuwe geluidsinstallatie is de omroeper vanaf mijn plaats nog steeds onverstaanbaar. Ik vind dat fijn. Omdat ik niet de indruk heb dat ik ooit iets wezenlijks mis. Maar vooral omdat de al jaren haperende geluidsinstallatie het net-niet-imago van VVV versterkt. Overigens was Hay van Dreumel op 21 december 1975 wel verstaanbaar. Hay van Dreumel was altijd verstaanbaar. Luid en duidelijk. Ik hield van Hay van Dreumel.

Afwisselend miezel en regen. Zo nu en dan giet het. Waarschijnlijk daardoor ben ik omgeven door leegte. Alleen met de regen en de wedstrijd. Niemand schuin achter me. Ook geen kinderen ditmaal. Capuchon op en geen centje pijn. Ik ben er trots op vaste bewoner te zijn van de laatste onoverdekte betaald voetbaltribune in Nederland. Versterkt ook het net-niet-imago.

De eerste twintig minuten zijn bagger. Daarna ontvouwt zich een wedstrijd die me meesleept, de eerste dit seizoen. Ik droom van een 0-1-achter-2-1-voor-scenario, mijn favoriete scenario. Na de 0-1 begin ik geleidelijk te twijfelen aan de haalbaarheid van mijn favoriete scenario. Ik betrap mezelf geregeld op een vloek. Wat leegte om hem heen niet met een mens kan doen. Negen seconden voor tijd de gelijkmaker. Ja! Hij zit erin! Hij zit er godverdomme in! De 2-1 blijft vervolgens uit. Ik doe alsof ik het net-niet-imago van VVV vervloek.

VVV – TOP Oss

 

Kelderkraker.
Pijn aan de ogen.
Tenenkrommend.
Wassen neus.
De handen in het haar.
‘Dalik speule ze deze kánt óp. Ze zien zich nog án het werrem dreie.’
Poel des verderfs.
Bodemloze put.
De gifbeker leegdrinken.   
‘Ze mótte ens miër lef toëne en d’n bàl iërder nao veure goëje.’
Blindgangers.
Blinde paarden.
Blinde kippen.
Kippen zonder kop.
‘Wurrum goëje ze ederen bál nao veure?’
Sputterende motor.
Zand in de machine.
Vierkante wielen.
Doodlopende wegen.
Road to nowhere.
‘Ut wao niks, ut is niks en ut wüerdt niks.’
Boerenkoolvoetbal.
Hotseknotsbegonia.
Flipperkastvoetbal. 
‘Hoëg, hárd en wied, dá’s de Miëterik.’
Zo dood als een pier.
De lamme tegen de blinde.
Godgeklaagd.
Gebed zonder einde.
‘Neet verlaore.’
Radeloos.
Redeloos.
Reddeloos.
‘Toch de nul.’
Quelle horreur.
De hel.

‘Misschien andere club kiezen?’
Nee. Kan niet.
‘Alemannia Aachen?’
Nee. Kan niet.
‘Waarom niet?’
Onuitlegbaar.
 
De Man Schuin Achter Me. Wéér afwezig. Waar ben je toch gebleven? Man, ik mis je.

Zaterdag 21 december 16.30 uur: VVV-Excelsior.
Zin in.

VVV – Emmen

Regen. Wind. Koud. Toch zin in. Raar. Trein rijdt. Fijn. Voetbalklapper (of hoe heet zo’n ding?) in dank aanvaard. Nat stoeltje. Droogwrijven met meegebracht handdoekje. Klapper op stoeltje. Zitten. Toch zin in. Weer hordes kinderen. Niet zin-bedervend ditmaal. Raar. Droog. Koelie met pietenmuts. En twee Pieten. Ze beginnen goed. Agressief. Geen eindeloos getik. Blunder Janssen. 0-1. Elkaar met voetbalklappers slaande kinderen. Continu. Nog steeds niet zin-bedervend. Raar. Wedstrijd best aardig. Hoog tempo. Rust. Koud? Valt wel mee. Wehmeyer voor Verheijen. Niet Doesburg voor Doumtsios. Raar. Aanvaardbaar spel. Weinig kansen. Hoog tempo. Elkaar met voetbalklappers slaande kinderen. Continu. Nog steeds niet zin-bedervend. Raar. 0-2. Door het centrum. Ongelooflijk. Kansjes. Of eerder mogelijkheden. Beetje machteloos. Maar kan allemaal slechter. Afgelopen. Weer verloren. Ach ja. Klapper meenemen? Nee. Handdoekje meenemen? Ja. Geen zin-bedervende avond. Ondanks alles. Raar. We love you Venlo, we do.

Maar laten we het voor de verandering eens over het aankondigingsbord (of hoe heet zo’n ding?) hebben.

Geen idee hoe lang het er al staat. In elk geval maakte ik er in 2021 voorafgaand aan de eerste post-corona wedstrijd voor het eerst een foto van.   

In tegenstelling tot wat je zou verwachten is het geen digitaal aankondigingsbord.
‘En wat doe jij voor de kost?’
‘Ik ben de letterzetter van het aankondigingsbord van de thuiswedstrijden van VVV. Mooie job.’
Ouderwets handwerk dus. Waardoor het kan gebeuren dat vandaag de eerste 2 net niet binnen de lijntjes kleurt.

Kniesoor die erop let.
Onverlaten hebben enkele stickers op het bord geplakt.

Onder de tweede e van ‘Emmen’ het restant van een FC Den Bosch-sticker.
De stickers onder de n en de tweede m vallen niet te duiden.  
Onder de eerste e en de eerste m stickers van Ząbkovia Ząbki, volledige naam Miejski Klub Sportowy Dolcan Ząbki, vierde divisieclub uit Ząbki, een Poolse stad met 23.277 inwoners, iets ten noordoosten van Warschau.

Trzymaj jezyk za zabkami staat op de sticker onder de eerste e. ‘Houd je mond dicht’ volgens Google Translate. Kan kloppen, gezien de tekening.
Ruszaj na talning lees ik onder de eerste m. ‘Ga zonnen’ volgens Google Translate. Kan onmogelijk kloppen. Maar vooral niet kloppend proberen te maken. Ga zonnen!  

VVV – Jong AZ

D’n Berg op. Bedrukt gemoed. Want Jong-ploeg. Want Jong AZ. Want geen uitsupporters. Want kinderhorden.

***

Toiletteren. Kan me niet heugen hier ooit eerder de VVV-toiletten te hebben getoond. Primeur:

Had geelzwarter gekund, maar cleaner dan clean.

***

D’r aan got geej want weej zien heej. Jaja.

***

Geschreeuw.
Gevloek.
Geruzie.
Gehang.
Geritsel.
Gespring.
Gevreet.
Gesta.
Gejen.
Gedrink.
Getreiter.
Gechips.
Gescheld.
Gezeur.
Gedoe.

L’enfer, c’est les autres. De hel, dat zijn de anderen. Jongens van een jaar of tien. Losgeslagen. De godganse focking waardeloze wedstrijd niet bezig met de focking waardeloze wedstrijd. Niet gecorrigeerd. Niet eens aangesproken. Niet door hun vaders, niet door hun elftalleiders, niet door mij. Mijn straf voor twee thuiswedstrijden op rij verstek laten gaan. Ik onderga het. Lijdzaam, in stilte.

***   

Gefrustreerd? Nee hoor. Vijftig jaar Koelbezoek maakt mild, onvoorstelbaar mild. Al zoveel focking waardeloze wedstrijden gezien dat deze er ook nog wel bij kan. We zijn maar VVV. De berg lonkt, maar het dal, de kuil, is onze habitat. Wie niet kan berusten in dit lot heeft hier niets te zoeken.

***

D’n Berg afdalend vraagt een mij onbekende medeafdaler wat ik over de wedstrijd ga schrijven. Geen idee, valt er überhaupt iets over de wedstrijd te schrijven? Over twee jaar gaat hij vijftig jaar. Ah zo, dan zijn we lotgenoten. Gebrek aan kwaliteit, dit seizoen. Zit gewoon niet veel meer in. AZ was trouwens ook niks. Hebben we al zo vaak meegemaakt dit, gelouterd als we zijn. Wachten op betere tijden. Toch blijven de mensen komen en blijft de sfeer goed. Was vroeger wel anders, dooie boel toen. Ja, klopt. Maakt zo’n wedstrijd toch net iets verteerbaarder. Inderdaad. Hij gaat links, ik rechtdoor, richting station. Het gesprekje heeft mijn gemoed opgeklaard. ‘Ik ben benieuwd wat je gaat schrijven.’ Dit dus.

***

Ik moet niet zo moeilijk doen over die kinderen. Misschien toch een ietsiepietsie frustratie over een focking waardeloze wedstrijd.

VVV - FC Den Bosch

17.36 uur 

Ik bevind me bij het stadionnetje van MKS Halniak in Maków Podhalański, ergens in de diepste Poolse binnenlanden. Het stadionnetje zelf stelt weinig voor. Het hekwerk rondom het stadionnetje des te meer. 

Mooier lila hekwerk rondom onbeduidende stadionnetjes dan het lila hekwerk rondom het stadionnetje van MKS Halniak vind je nergens.

20.00 uur

In Venlo speelt VVV tegen FC Den Bosch. Wéér ben ik er niet bij, wéér verliest VVV. Ik voel me niet verantwoordelijk, ben je gek zeg. Ik voel me wel schuldig. Een beetje dan. Sterker is het gevoel van verraad. Verraad ten opzichte van wie of wat dan? Ten opzichte van de spelers? Zeker niet. Ten opzichte van de supporters? Ook niet. Ten opzichte van de club? Dat wel, al zou ik niet zo goed weten wat ‘de club’ precies is. Verraad ten opzichte van mijn vaste plek in De Koel? Misschien nog wel meer dan ten opzichte van de club. Verraad ten opzichte van mezelf? Dat het meest. 

23.32 uur

Bericht van het overlijden van Frank. Frank… Vurig Mikanista-supporter vanaf het begin. Ook couch potato supporter van VVV. Voor mij. Ook supporter van Feyenoord, gewoon vanwege de club. Ook supporter van PSV, want hij kwam uit Nuenen en had in Eindhoven gewoond en gewerkt. Ook supporter van het Ajax van Ten Hag, vanwege het voetbal. Ook supporter van Bayern München, waarom weet ik niet. Eigenlijk was hij supporter van alle clubs. En van mij. En ik van hem. Samen waren we supporter van Daley Blind. En zouden we ongetwijfeld supporter zijn geworden van MKS Halniak. Vanwege dat lila hekwerk rondom dat stadionnetje. Het lila hekwerk rondom het stadionnetje van MKS Halniak dat alles verzacht, uiteindelijk misschien zelfs niet te verzachten pijn.

VVV - FC Dordrecht

ik weet

het is maar eerste divisie

het is het hele seizoen al niks

dordrecht is ook geen real madrid 

de voortekenen zijn niet gunstig

het is waarschijnlijk stervenskoud 

de man schuin achter me zal er wel weer niet zijn

aan dit seizoen valt toch al geen eer meer te behalen

ook een andere aanvoerder verliest ongetwijfeld de toss

er bestaat ook nog zoiets als een livestream 

en anders is omroep venlo een vermakelijk alternatief 

of desnoods l1

hier in polen is het ook fijn 

het is maar voetbal hoor 

de wereld draait gewoon door 

de maan is fantastisch 

het eten heerlijk

er zijn ergere dingen

relativeren is ook een kunst

en zo kan ik nog een hele tijd doorgaan

maar ondanks alles blijft het vreselijk een thuiswedstrijd van vvv te moeten missen

VVV – Cambuur Leeuwarden

‘Als je over schiet kan je nooit scoren. Als je hem naast schiet kan de keeper hem nog corner tikken, of er staat misschien een verdediger en je kan een rebound krijgen. Maar over, dat is niets. Wat ik daarom ook vaak doe: als spelers over schieten, moeten ze opdrukken. Die bal moet op doel.’

Hele dag door m’n hoofd gespookt, deze beschouwing van VVV-trainer John Lammers nadat ik haar gistermorgen had gelezen in De Limburger.  

‘Als je over schiet kan je nooit scoren.’ Klopt als een bus, waarheid als een koe, spijker op z’n kop.

‘Als je hem naast schiet kan de keeper hem nog corner tikken, of er staat misschien een verdediger en je kan een rebound krijgen.’ Eens. Hoewel naast meestal gewoon naast is. Zoals over meestal gewoon over is.

‘Maar over, dat is niets.’ ‘Over is wel degelijk ook iets’, zal elke filosoof zeggen. In elk geval elke filosoof van de koude grond. Als over niets zou zijn, zou dat mutatis mutandis ook voor naast moeten gelden. Ook als je over schiet kan de keeper hem nog corner tikken, hoe overbodig die handeling ook is: een schot dat over gaat, hoeft de keeper niet over te tikken. Net zoals de keeper een schot dat naast gaat, niet naast hoeft te tikken. En verder kan ook een schot dat over gaat een rebound krijgen, omdat een schot dat over gaat tijd en ruimte nodig heeft om op te stijgen en in die fase reboundbaar is.

‘Wat ik daarom ook vaak doe: als spelers over schieten, moeten ze opdrukken.’ Als John zegt dat hij dat doet, geloof ik hem. Bij de effectiviteit van deze maatregel zijn wel vraagtekens te zetten. Leidt belonen niet tot betere resultaten dan straffen? Werkt opdrukangst niet verlammend? Wordt de verleiding niet te groot om voortaan elk schot te drukken? Of erger nog: helemaal niet meer te schieten?

‘Die bal moet op doel.’ Ik zou eerder zeggen “Die bal moet in het doel”. Hoe maakt niet uit: met de kop, met de voet, met de kont, met de hak, met de schouder, met het oor, met de penis, met de knie, met de neus, met het scheenbeen, met de wimpers, met de kleine teen.

Ik besloot VVV-Cambuur Leeuwarden te bekijken met in m’n achterhoofd de verhandeling van John Lammers. Cambuur schoot dat het een aard had. Cambuur bleef maar schieten. Op, over, naast en één keer in het doel. VVV schoot gedurende de hele wedstrijd één keer. En nog op doel ook: Gyamfi, 64e minuut, gevaarloos schotje van een meter of twintig, eenvoudige prooi voor de Cambuur-doelman. Met enige goede wil zou je ook de inzet van Pöpperl in de 84e minuut (redding Cambuur-doelman) nog een schot kunnen noemen. Daar bleef het dus bij.

Conclusie van de koude grond: verlamd als gevolg van door opdrukangst veroorzaakte schotangst verliest VVV van Cambuur.  

VVV – Jong PSV

i
de fase

van de berusting
van de acceptatie
van de aanvaarding
van het je schikken in
van het je neerleggen bij
van het vrede hebben met

is dit seizoen al heel vroeg ingetreden

ii
rust
en
ruimte

in plaats van

ergernis
en
frustratie

iii
nou ja
eerlijk zijn

soms is er nog een vleugje ergernis
over de zoveelste lange bal van ketting
die niet aankomt

soms is er nog een snufje frustratie
over een nieuw doldwaas capriooltje
van ons keepertje

soms is er nog een tikkeltje misnoegen
over kettings verwijt aan anderen
als zijn zoveelste lange bal niet aankomt

iv
maar
vooral
rust
en
ruimte
dus

v
rust
en
ruimte

voor
die
aandoenlijke
onovertroffen
koel

vi

rust
en
ruimte

voor
die
twee
abstracte
kunstwerken
aan
beide
uiteinden
van
de
tunnel

vii

rust
en
ruimte

voor
de
purperen
gloed
achter
de
voormalige
hoofdtribune

viii

rust
en
ruimte

voor
de
nu
nog
groene
minzaam-majestueuze
wachters
achter
de
voormalige
hoofdtribune

ix
rust
en
ruimte

voor
de
eeuwige
betovering

x
rust
en
ruimte

voor
de
melancholie

VVV – Jong FC Utrecht

Kiek ma, dao! Mit dat zwarte vest
Wae?
Kiek ma! Dao steit e!
Wao?
Nae, neet daor, ma dao.
Venlo, Venlo…
Vito! Vito! Rara, wurrum zoëveul minse?
Minte?
Venlo, Venlo…
Minse!
Mintsje?
Venlo, Venlo…
Minse! Die zinge keihard. Wetste wurrum? Um de keeper aaf te leide
Det wis ik
As se good kiekst, zuusse ‘m, dao. Kiek!
Dao?
Neet daor, ma dao. Beej dae andere. Wao se d’r oët mos
Wao?
Gewoën hee veur en dan dao rechts. Hielemaol rechts
Rechts? Nege?
Nege is liëger
Mit en petje?
Nae, dae haet gen pet
Meschien dan emand anders
Zuusse die mevrouw mit enne roëje jas?
Dao achter zeen ik wal…
Nae dao, gewoën hee veur! Mit zonne roëje jas
Roëje jas?
Kiek, die vrouw mit enne roëje jas, die steit dao gewoën
Roëje jas?
Gewoën hee veur
Oh dao
Dae haet dus gen petje aan
Nae
Die mevrouw mit de roeëje jas en dan daobaove
Jao
Langs enne meneer nog?
Nae dae andere, die mevrouw. Kiek. As se good kieks
Zit dao achter in ut midde enne meneer?
Nae dao achter
Wao?
Dae zwarte. En dao hesse die mevrouw mit dae roëje jas
Ow, VVV kans!

(VVV tegen een Jong-ploeg staat altijd garant voor horden gratis toegelaten kiddo’s voor wie de wedstrijd in de eerste plaats een decor is voor hun gevreet, geren, geschreeuw en geouwehoer. Bij gebrek aan De Man Schuin Achter Me moest ik het doen met een broertje en een zusje van een jaar of zes, zeven, schuin achter me. Hun dialogen waren vaak sterker dan de wedstrijd, al verzandde ook hun gesprek soms in eindeloos gebrei. Evengoed bevatte het enkele sprankelende passages waarin de belofte van de jeugd doorschemerde. Een belofte die bij tijd en wijle ook doorschemerde bij Jong FC Utrecht, niet alleen bij beide wonderschone goals. Bij VVV deden de gebreken van de ouderdom zich voelen: stram, futloos, de weg een beetje kwijt, bangig, uitgeblust. Maar hiep, hiep, hoera, de eerst winst is binnen. Ongetwijfeld ook tot grote vreugde van de mevrouw mit de roëje jas.)

Helmond Sport – VVV

‘Skandalig! Dan kenne ze unne keer beure en dan wille ze nie beure! Skandalig!’ De Helmondse die de zeventig ruimschoots is gepasseerd, is buiten zinnen. Iedereen die passeert krijgt het te horen: skandalig.

Op de wedstrijddag worden geen kaartjes verkocht. Wel godverdegodver. Niemand valt te vermurwen, ontdek ik al snel: Befehl ist Befehl. Heeft op de website gestaan. Zeggen ze.
‘Heel goed verborgen dan toch!’
‘Nee hoor, staat er al sinds dinsdag op.’  

Wat nu? Het verzinnen van listen is niet mijn grootste kwaliteit. In een lichtmast klimmen zou mijn einde betekenen. Heel even overweeg ik nog om aan te bellen bij een bewoner van de Bakelsedijk met het verzoek de wedstrijd vanaf het dak van zijn of haar schuurtje te bekijken. Maar zelfs in het beklimmen van daken van schuurtjes ben ik niet heel bedreven. Naar huis dan maar. Ik loop om het stadion heen.

Bij een geblindeerd hek bij de cornervlag aan de hoofdtribunekant valt een glimpje van het veld te zien. Het glimpje is te klein om hier te blijven staan.

Bij het hek in de hoek waar de VVV-supporters staan is het hek iets minder hermetisch geblindeerd. Als ik op m’n hurken ga zitten, kan ik zelfs het hele veld zien!

Hurken dan maar! Net op tijd voor de aftrap!

Na een paar minuten word ik op m’n schouder getikt. Een suppoost.
‘Bent u voor Helmond Sport of voor VVV?’
‘Voor allebei niet.’ [Leugentje om bestwil is soms toegestaan.]
‘Maar u wilt geen kaartje kopen?’
‘Jawel, heel graag zelfs. Maar er worden geen kaartjes verkocht.’
‘Echt niet?’
‘Nee. Dat zou op de website staan maar ik kan het daar niet vinden.’
De man kijkt op z’n telefoon.
‘Nee, ik kan het ook niet vinden. Raar.’
‘Maar ik mag hier wel blijven zitten?’
‘Geen probleem.’
‘Ah fijn! Bedankt!’

Na een paar minuten krijg ik last van m’n knieën. Ik zou kunnen gaan liggen, maar dat gaat me net iets te ver. Ik besluit enkele meters te verkassen, naar de plek waar hek en tribunemuur op elkaar aansluiten. Daartussen zit een verticale spleet van enkele centimeters waardoor ik ook het hele veld kan zien.

Kostje helemaal gekocht, zeker met de welluidende gezangen van de VVV-supporters op de achtergrond. Totdat ik na enkele minuten op m’n schouder word getikt. Andere suppoost.
‘Je moet hier weg!’
‘Waarom? Ik doe toch niemand kwaad?’
‘Nee, je moet hier weg. Eruit. Nu.’
‘Maar waarom?’
‘Je bent foto’s aan het maken. Dat mag niet. Dat wekt de agressie van VVV-supporters.’
‘Als jullie gewoon kaartjes zouden verkopen, was er niets aan de hand. Maar ik ga al.’
‘Heel fijn.’
‘Gaat het alleen om die foto’s?’
‘Ja.’
‘Dus ik mag wel aan het hek bij de andere cornervlag gaan staan? Daar zijn geen VVV-supporters.’
‘Ja, dat mag wel.’

Terug naar het geblindeerde hek bij de andere cornervlag. Misschien is daar bij nader inzien toch het hele veld te overzien. Inderdaad! Door een horizontale spleet van een millimeter of drie valt alles perfect te aanschouwen. Van nabij zie ik De Boer weifelen. En redden. En kansloos zijn op de vrije trap van Daneels. En vraag ik me af of Roel Janssen zijn beste tijd misschien wel achter zich heeft liggen. Dan hoor ik achter me een voertuig stoppen.
‘Hé!’
Niet reageren.
‘Heejjj!’
Ik doe alsof ik doof ben.
‘Heeeejjjj!’
Dit valt niet langer te negeren. Ik draai me om. Politiebusje. Bemand door één oom agent. Ik loop naar het busje.
‘Wat staat u hier te doen?’
‘Naar de wedstrijd kijken.’
‘Waarom koopt u niet gewoon een kaartje?’
‘Er worden geen kaartjes verkocht.’
‘Echt niet?’
‘Nee.’
‘Ongelooflijk. Waar zijn ze toch mee bezig.’
‘Ja, dat vroeg ik me ook al af.’
‘Nou, veel plezier dan nog.’
‘Oké, bedankt.’

Daarna blijft het verder de hele wedstrijd rustig. Veel plezier beleef ik niet, kijkend door mijn spleet van drie millimeter. Machteloos VVV. Pöpperl weer onzichtbaar. Doumtsios evenzeer. Enz. Lastig seizoen in het verschiet. Helmond gaat intussen uit z’n dak. ‘Wij staan bovenaan, wij staan bovenaan’, blijft het nog lang nadreunen op de wandeling terug naar het station. Skandalig.  

VVV – Roda JC

14.52 uur – om ondoorgrondelijke redenen vandaag slechts een trein per uur richting Venlo. Dan maar per fiets d’n Berg op.

15.03 uur – fietsmijmering over m’n eerste VVV – Roda. Uit m’n hoofd: augustus 1976, ik was 11. Eerste thuiswedstrijd na de promotie. VVV in het rood, Roda in het geelzwart. Nog geen shirtreclame. Afgeladen Koel. Warm. Dick Advocaat, toen nog Roda, in karakteristieke stijl, kittig, afgezakte kousen. Uitbundige zon. Eindstand 1-2. Teleurstelling.

15.17 uur – fietsmijmering over m’n favoriete wijze om d’n Berg op te gaan met De Koel als bestemming: 1. te voet; 2. per fiets; 3. per auto.

15.34 uur – fietsmijmering over Sedláček. Ben ik de enige die niet verontwaardigd is dat ze ‘m hebben laten gaan? Overschatte speler. Werkte hard ja, maar vooral om z’n eigen fouten te corrigeren. Liet om de haverklap z’n man lopen, in balbezit weinig indrukwekkend.

15.52 uur – parkeer m’n fiets in een fietsrek bij De Koel. Moet in al die jaren de eerste keer zijn. Historisch moment.

16.03 uur – neem m’n vaste plaats in. Leeg stadion nog.

16.17 uur – stadionmijmering over de zon. Hoe kan het dat ik me van tevoren niet heb gerealiseerd dat het ondanks een betrekkelijk normale temperatuur weer zo’n bloedhete Koelmiddag in de brandende zon zonder een zuchtje wind gaat worden?

16.33 uur – stadionmijmering over de toss. Alle voorpret is op slag bedorven als Ketting dadelijk weer de toss verliest.

16.37 uur – stadionmijmering over het ontbreken van uitsupporters. Pretbederf. Zou verboden moeten worden. Net als het verliezen van de toss.

16.45 uur – Ketting verliest ook nu weer de toss. Tijd voor een andere aanvoerder. Verschrikkelijk de pest in. Humeurbederf in zeer ernstige mate. We zijn verdomme maar VVV, dat is al zwaar genoeg, gun ons ook eens iets. We zouden het eeuwig onvervreemdbaar recht moeten hebben om de tweede helft richting Duitsland te spelen.

16.56 uur – 1-0! Braem! Kortstondig moment van innerlijke extase.

16.57 uur – whatsappbericht van Wim L: ‘Jeuj.’

17.07 uur – VVV verliest z’n dominantie. Roda bakt er weinig van. Wedstrijd kakt geleidelijk in.

17.12 uur – stadionmijmering over m’n minst favoriete Koel-weertype: 1. zomerzon; 2. zomerzon; 3. zomerzon.

17.23 uur – ‘Die rotzon is gelukkig weg’, hoor ik een jongen achter me zeggen.

17.24 uur – de zon is weer terug.

17.31 uur – rust.

17.37 uur – whatsappbericht aan Wim L: ‘Sinds wanneer kijk jij voetbal?’

17.47 uur – whatsappbericht van Wim L: ‘Ik zappte er langs. En toen Braem.’

17.50 uur – tweede helft. Richting stad. Verdomme.

17.58 uur – zon. Rotzon.

18.09 uur – hele tweede helft al waardeloos, tempoloos, inspiratieloos, emotieloos voetbal.

18.14 uur – zon. De moordende zon.

18.21 uur – ‘Ze moeten de 2-0 maken, anders maakt Roda 1-1.’ Dixit De Man Schuin Achter Me.

18.27 uur – zon. Houdt het dan nooit op?

18.35 uur – stadionmijmering over de broek van Gyamfi. Noem me één speler op de hele wereld die z’n broek lager heeft hangen dan Emmanuel Gyamfi.

18.39 uur – 1-1. Zevende minuut blessuretijd. De Boer weer klunzig. Moment van innerlijke terneergeslagenheid. Dramatisch allemaal.

18.39 uur – ‘Ik zei het toch.’ Dixit De Man Schuin Achter Me.

18.40 uur – verlost van de zon.

18.48 uur – fietsmijmering over m’n favoriete wijze om d’n Berg af te gaan: 1. per fiets; 2. te voet; 3. per auto.

19.07 uur – gesloten spoorbomen in Blerick. Nou ja. Wel lekker zonnetje.

19.12 uur – H fietst me achterop. Nabeschouwing. Allebei geen De Boer-fans. Zonde van die goal. Maar we moeten niet zeuren, blij zijn dat ze nog bestaan. Meer zit er niet in. H is wel een beetje Sedláček-fan. En heeft geen Roda-antipathie. Ernstig.

19.33 uur – heerlijke zon.

19.47 uur – thuis.

20.07 uur – schrijven aan dit stukje.
    
21.17 uur – samenvatting bekijken. 39e minuut, corner VVV. Commentator: ‘Zon even achter de wolken en iedereen haalt opgelucht adem, want dat is wel effe lekker, een beetje lucht.’

VVV – Vitesse

D’n Berg op. Twee begin dertigers fietsen me voorbij. De ene tegen de andere: ‘Duit Uchebo auk mei?’

De speaker is nog steeds onverstaanbaar
De wolkenluchten zijn nog steeds onweerstaanbaar
De Man Schuin Achter Me is nog steeds onverstaanbaar
De engelen zijn nog steeds potsierlijk
Ze verliezen nog steeds de toss
Het regent nog steeds

Ene man van middelbare leeftijd tegen de andere man van middelbare leeftijd: ‘Ha! Toch maar waer en seizoenkaart gepak?’ De andere: ‘Jao.’ De ene: ‘Ik auk.’

Ja, ze spelen best aardig
De eerste helft dan
Vitesse is helemaal niks

Rust 0-0
De tweede helft richting stad
In de rust maar achter de stadsgoal gaan staan dan
Mag ineens niet meer
Godverdegodver

Entre nous:
Doumtsios beter dan Kosidis
Braem uitblinkende rookie met de allure van een routinier
De Boer zal altijd De Boer blijven
Pöpperl. Deed die ook mee dan?

Irritant vuurwerk enkele malen in vak O
Iets vechtpartijachtigs in vak O
Blijkbaar gemaskerde jongemannen in vak O
Wordt nog wat dit jaar met vak O

Gyamfi
-elegant dansend zwevend swingend-
Emmanuel Gyamfi
Gyamfi de Lichtvoetige
Een Gyamfi zet je niet op de bank
Nou ja in de winter misschien
Niet in het beetje zomer dat ons nog rest

0-1
Miliano Jonathans
Licht provocatieve gebaartjes richting publiek
Rotclub dat hele Vitesse

D’n Berg af. Drie jongemannen hebben de nederlaag alweer bijna verwerkt. De oudere man achter hen – minimaal een jaar of zeventig en gehuld in het geelzwart – is nog niet zover. Met overslaande stem: ‘Daat ze ma enne nieuwe spits zuke, mit al die kanse. Godverdomme! Maar jóng…’ Een van de drie jongemannen: ‘Sandro Calabro, daat waar nog aens ennen echte!’  

Uit de trein
Stortregen
Thuis
Zeiknat