VVV – Jong AZ

‘Wát is dát veur enne voetveeg!’, brult de man direct naast me – met wie ik het vanavond bij afwezigheid van De Man Schuin Achter Me moet doen – als Rick Ketting zich na een uur verslikt in een eigen kronkel, in aanraking komt met een speler van Jong AZ en zichzelf vervolgens katapulteert, wat er nogal koddig uitziet.

Ruim vijftig jaar bivakkeren in voetbalstadions en dan toch nog een woord horen dat je er nooit eerder hebt gehoord. Voetveeg. Geen ‘vootvaeg’, zoals je zou verwachten bij een dialectspreker. Gevalletje ik-ben-blind-van-woede-en-gooi-er-het-eerste-woord-dat-in-me-opkomt-uit? Maar hoe kan van alle woorden die er zijn, juist voetveeg dan het eerste woord zijn dat bij je opkomt? Zeker is dat de woede van de man is gericht op de speler van Jong AZ. Wat dan weer blijft hangen is de vraag of we dat ‘voetveeg’ moeten interpreteren als een belediging van die Jong AZ-speler of als een kwalificatie van diens vermeende overtreding. Gezien het gebrek aan lust om de dialoog met de man naast me aan te gaan, zal het voor eeuwig een prangende vraag blijven. Tenzij de man dit stukje leest en genegen is opheldering te verschaffen.

***

D’n Berg weer afdalend enige aandrang tot een kleine boodschap. De struiken in. Behoefte gedaan. Draai me om en sta oog in oog met een jongeman. In kennelijke staat.
‘Ik woel eigelik mei pisse.’
‘Dá ziede net te laat.’

***

Iets verder op de terugweg richting station. Oudere man op fiets die me tegemoet komt.
‘Wát haet VVV gemak?’
‘Twië twië.’
‘Netjes!’

Netjes?
Helemaal niet netjes.
Belabberde wedstrijd.
Niets te beleven.
Machteloos VVV.
De terugkeer van de vreselijke voetbalklapper.
Pedant scheidsrechtertje.
Geen voetbal van een andere planeet van Jong AZ zoals vorig jaar.
Weer veel te veel veel te jonge kinderen.
En dan ook nog in allerlaatste seconde de winst uit handen geven.

Absoluut niet netjes. Hoe kom je er in godsnaam bij om twië twië tegen Jong AZ netjes te noemen? Gezien de lust om de trein te halen zal het voor eeuwig een prangende vraag blijven. Tenzij de man dit stukje leest en genegen is opheldering te verschaffen.

***

Maar dan die Koel-bomen. Die goddelijke bomen. Kijk ze daar nou eens staan. Zo sereen. Diepe diepe rust. Onaantastbaar. Majestueus. Onaangedaan door het gedoe daar beneden. Mannen van de Wedstrijd.