VVV – FC Groningen

De stemming daalt al meteen tot onpeilbare diepten als blijkt dat de opgedraaide wekker die Cristian Willaert heet, weer eens in De Koel is neergezet om af te mogen lopen. De als presentator vermomde wekker wordt geacht vragen te stellen aan de analist van dienst, in dit geval Hedwiges Maduro (‘Je moet niet anticiperen op het moment zelf’). Maar Cristian wíl helemaal geen vragen stellen. Cristian wil alleen maar zelf praten. In een moordend tempo, op een onuitstaanbaar volume en met de opgewondenheid van een jongetje van zes dat zojuist voor het eerst heeft gescoord.
Om het maar zoveel mogelijk een monoloog te laten blijven, neemt Cristian ook ditmaal zijn toevlucht tot de gesloten vraag.
Cristian: ‘Hoe zorgelijk is dat?’ Hedwiges: ‘Ontzettend zorgelijk.’
Waarna Cristian weer ongebreideld door kan ratelen.
Cristian: ‘Hoe belangrijk is dat?’ Hedwiges: ‘Super belangrijk.’
Waarna Cristian weer ongebreideld door kan ratelen.
Cristian: ‘Hoe erg is dat?’ Hedwiges: ‘Heel erg.’
Waarna Cristian weer ongebreideld door kan ratelen.   

Dan gebeurt het onvermijdelijke: de wedstrijd staat op het punt van beginnen. Noodgedwongen zal Cristian drie kwartier zijn mond moeten houden. ‘Het elftal van Danny Buijs komt nu de trap af in De Koel, dus we gaan naar Leo Driessen voor de eerste helft van VVV-FC Groningen. Veel plezier!’ Leo Driessen. Ook dat nog.

‘Goeienavond en fijn dat u kijkt, over een paar minuutjes als iedereen die trappen is afgekomen. Sommigen nemen een zijpaadje. Misschien wel verstandig als je met die noppen over het steen moet. Dat zijn toch lastige barrières om te nemen al voordat de wedstrijd begonnen is.’

Dan verkeer je in de veronderstelling dat je het ergste wel hebt gehad voor vandaag. Maar toen moest de wedstrijd nog komen. Krachteloos, machteloos. Redeloos, radeloos, reddeloos. In Noord-Holland zit iemand in zijn vuistje te lachen.