(Shiiiiitttt! Dat ook nog. Het was typisch zo’n wedstrijd die alle kansen bood om al gaande de rit over een stukje na te denken. Ook wel eens fijn. Another day at the office zou het thema worden. Met een beetje geluk zou het rond een uur of vijf klaar en gepubliceerd zijn. Over en sluiten. 16.22 uur. ‘We gaan terug naar de jongens in de studio.’ Binnen twee minuten is de term al drie keer gevallen. Another day at the office. De klootzakken. Plannetje in duigen, iets nieuws verzinnen. Alsof de wedstrijd het zou verdienen. Rond een uur of vijf klaar? Kansloos.)
‘Twee keer Malen?’
‘Nee, één keer, anders loopt de topscoorderstitel voor onze Giako teveel gevaar.’
‘Maar dan wel geel voor Giako, zodat ie de volgende wedstrijd geschorst is.’
‘Oké dan, misschien wel eens goed voor ‘m dat ie zich afvraagt waar ie de laatste weken eigenlijk mee bezig is.’
Deal.
Toine had thuis kunnen blijven.
Leo had lekker verder kunnen dromen over De Trap en het effect van noppen daarop.
De jongens in de studio hadden hun gevatheden kunnen loslaten op FC Groningen-Heerenveen.
Roger had zich kunnen gaan bezinnen op z’n toekomst.
Mo idem dito.
Jos had zich eens serieus kunnen gaan afvragen hoe groot de kans is dat er dit seizoen überhaupt nog een punt wordt behaald met al die verdedigers die niet kunnen verdedigen.
Stan en Marco hadden zich achter hun oren kunnen gaan krabben over de vraag of het wel zo’n wijs besluit was geweest Hans naar huis te sturen.
En wij?
Wij hadden ons verdriet kunnen gaan verdrinken.
Wij hadden onze frustratie kunnen gaan botvieren op weerloze slachtoffers.
Wij hadden een lange wandeling of mooie fietstocht kunnen gaan maken.
Wij hadden ons alvast kunnen gaan schikken in het onvermijdelijke.
Wij hadden ons kunnen gaan afvragen of spelen op vrijdagavond misschien ook wel voordelen biedt.
Wij hadden troost kunnen gaan zoeken bij Onze Lieve Vrouw van het Wonderbare Schot.
En Ton?
Geachte heer Mikanista,
BeantwoordenVerwijderenDank voor uw doorverwijzing naar het gevoelvolle I.M. voor Ton van den Hurk, geschreven door Gerrit van der Vorst voor de Floddergatsblog. Ik heb Ton nog aan De Kraal zien voetballen en dat verklaart mijn eeuwige heimwee naar De Kraal. Zeker als het bar en boos is in De Koel. Heeft u overigens het gebed gehoord van de stadionspeaker? Daar is commotie over.
Dank,
Uw Kraalveteraan.