VVV – TOP Oss

Iedereen staat klaar voor de aftrap. Behalve de beide grensrechters. Die staan allebei bij een doel, de ene naast het doel aan de stadskant, de andere in het doel aan de Duitse kant. Onbeweeglijk allebei, als standbeelden, vlag in de hand, de ene (stadskant) in de rechter, de andere in de linker. Experimenteel theater op locatie? Nee, gat in het net, in elk geval aan de Duitse kant. Sabotageactie van Kapitein Post en z’n negen collega-muiters, de mannen van de Bende van Tien? Niets valt nog uit te sluiten in deze Koel des Verderfs. Hun mikpunt, hun steen des aanstoots, hun kwelgeest hebben we dan al horen zeggen:
‘Je geeft het een plaatsje’
‘Je weet hoe de mechanismen lopen’
‘Ik denk dat je zelf ervaring genoeg hebt om daar ook de juiste snaar in te reiken’
Vooral die middelste blijft hangen. ‘Je weet hoe de mechanismen lopen.’ Fier, rechtop? Met gekromde rug, alsof ze onder een zware last gebukt gaan? Rechttoe rechtaan? Zigzaggend? Waar lopen ze eigenlijk naartoe, de mechanismen? Volstrekt ondoorgrondelijk zijn ze altijd geweest en zullen ze vermoedelijk altijd blijven, vreemde snoeshanen.
Enfin, waar was ik gebleven? Oh ja, bij het gat in het net in het doel aan de Duitse kant. Dat wordt met gele tape gerepareerd door een man in een blauw jack, Harold Kerren geheten. ‘Verzorger’ lees ik op de website. Commentator van dienst René van den Berg: ‘Een tapeje doet wonderen.’
Zei ik dat het net werd gerepareerd? Oeps. René van den Berg: ‘Voor de jongere kijkers: dit noemen ze het boeten van de netten.’ Waarna een verhandeling volgt over het boeten van visnetten. Je geeft het een plaatsje.
Goed, het net werd dus geboet door Harold Kerren. René van den Berg: ‘Hij is even de held van de wedstrijd.’ De wedstrijd die dan dus nog moet beginnen. Maar Harold blijft niet ‘even’ de held van de wedstrijd, nee, Harold blijft de hele wedstrijd de held van de wedstrijd.
René van den Berg: ‘De wedstrijd bloeit een beetje dood.’ Wat veronderstelt dat de wedstrijd op enig moment gebloeid zou hebben. Dan, na 92 minuten en 44 seconden, betreedt Niels Fleuren de Koel der Ellende. Hoogtepunt van de wedstrijd. Op de valreep exit voor Harold als held van de wedstrijd. Zijn opvolger is geboren. Tja, je weet hoe de mechanismen lopen.
Vanochtend in De Limburger welgeteld negen woorden over de wedstrijd, uitgesproken door het mikpunt, de steen des aanstoots, de kwelgeest: ‘We begonnen goed, maar uiteindelijk zakten we weer weg.’ Ik denk dat je zelf ervaring genoeg hebt om daar ook de juiste snaar in te reiken. Een tapeje doet wonderen.