Ajax – VVV

Wat een ellende. Slechte wedstrijden hoeven niet per se saai te zijn. Saaie wedstrijden hoeven misschien ook niet per se slecht te zijn. Maar Ajax – VVV was slecht én saai. En sfeerloos. Bovendien was het stervenskoud, daar in de nok van de Johan Cruijff Arena.

Lichtpuntjes? Diep zoeken. Nou ja, twee dan. Lichtpuntje 1: de heenreis in de trein, die naarmate we Amsterdam naderden steeds voller kwam te zitten met Ajax-supporters, nog volop bezig met de rouwverwerking na de 6-2. Communis opinio: Magallán en Ten Hag waren de hoofdschuldigen.

Lichtpuntje 2: mijn ontmoeting met W., die sinds 1837 geen thuis- én uitwedstrijd van VVV meer heeft gemist. Ik ken W. al ruim twintig jaar en loop hem enkele keren per seizoen tegen het lijf in een uitvak. Ter begroeting slingerde W. me gisteren zomaar even naar het hoofd dat ik een gloryhunter ben. Alsof gloryhunting en VVV verenigbare begrippen zouden zijn. Het werd toch nog gezellig toen we samen onze afkeer van de VAR beleden. Het had nog gezelliger kunnen worden als de VAR ook in deze wedstrijd van zich had doen spreken, maar de VAR gaf gisteren niet thuis.

Tot zover de lichtpuntjes. Gedurende de wedstrijd gingen m’n gedachten steeds vaker terug naar 20 februari 2011. Acht jaar geleden alweer. Oók Ajax – VVV, óók stervenskoud, óók een draak van een wedstrijd. En toch zal die dag me altijd bijblijven. Na afloop schreef ik erover:

‘Door een aaneenschakeling van toevalligheden kwam ik in de bestuurskamer van de Arena terecht (waar ik een handje kreeg van Peter Boeve en Michael van Praag me minzaam toeknikte, terwijl ie zich vermoedelijk vertwijfeld afvroeg of VVV nu wel of niet naar de topklasse was gedegradeerd) en bekeek ik de wedstrijd niet vanuit het bezoekersvak, vak 413 of vak 428 maar vanaf de hoofdtribune, gezeten naast Piet Keizer. Piet Keizer, aan wie Remco Campert ooit het gedicht 1973 wijdde:

Sombere tijd, zwarte dagen
Een glimp van licht zo nu en dan
Als op het voetbalveld
Jij met lome genialiteit
Je van een verdediger bevrijdt

Ach, die na ons komen
Nooit zullen ze weten
Waarvan we droomden.

Dat doet je dan meteen weer alle ellende van Ajax – VVV vergeten.’

Ditmaal waren het die herinnering en vooral ook dat ‘lome genialiteit’ die me alle ellende van Ajax – VVV deden vergeten.