Ja, ik was er bij. Natuurlijk was ik er bij. Maar herinneringen? Nee. Geen.
Nul. Terwijl ik toch getuige was van een historische gebeurtenis. Een
historische gebeurtenis die in de loop der jaren nota bene almaar historischer
is geworden.
Van VVV – Haarlem op zondag 21 december 1975 herinner ik me de mist en de drie goals van Piet van den Berg tussen de 25e en de 30e minuut.
Van Wageningen – VVV op zondag 13 juni 1976 herinner ik me de heenreis en mijn zwaar bevochten plekje onderaan het hek.
Van VVV – Barcelona op zaterdag 7 augustus 1976 herinner ik me de bloedende hoofdwond van Asensi en de handtekening van Johan Cruijff voor een jongetje op krukken.
Van VVV – Roda JC op zondag 22 augustus 1976 herinner ik me de doffe dreun van de nederlaag en de afgezakte kousen van Dick Advocaat.
Van VVV – FC Utrecht op zondag 7 november 1976 herinner ik me Dikke Bertus en de kansloze nederlaag.
Van VVV – Ajax op zondag 13 maart 1977 herinner ik me de twee goals van Mikan en de duels tussen Jacques Hermans en Ruud Geels.
Stuk voor stuk historische wedstrijden. Maar van de historischte wedstrijd der historische wedstrijden herinner ik me dus niets: VVV – PSV op zondag 12 september 1976. VVV, het net naar de ere-divisie gepromoveerde clubje. PSV, de ongenaakbare landskampioen van de twee voorgaande seizoenen, met in de gelederen onder meer Jan van Beveren, Willy van der Kuylen, Huub Stevens en Willy en René van de Kerkhof. VVV won. Met 2-0. Doelpunten: Mikan en Stefan Kurcinac. En ik herinner me er niets van. Maar ik was er bij:
Van VVV – Haarlem op zondag 21 december 1975 herinner ik me de mist en de drie goals van Piet van den Berg tussen de 25e en de 30e minuut.
Van Wageningen – VVV op zondag 13 juni 1976 herinner ik me de heenreis en mijn zwaar bevochten plekje onderaan het hek.
Van VVV – Barcelona op zaterdag 7 augustus 1976 herinner ik me de bloedende hoofdwond van Asensi en de handtekening van Johan Cruijff voor een jongetje op krukken.
Van VVV – Roda JC op zondag 22 augustus 1976 herinner ik me de doffe dreun van de nederlaag en de afgezakte kousen van Dick Advocaat.
Van VVV – FC Utrecht op zondag 7 november 1976 herinner ik me Dikke Bertus en de kansloze nederlaag.
Van VVV – Ajax op zondag 13 maart 1977 herinner ik me de twee goals van Mikan en de duels tussen Jacques Hermans en Ruud Geels.
Stuk voor stuk historische wedstrijden. Maar van de historischte wedstrijd der historische wedstrijden herinner ik me dus niets: VVV – PSV op zondag 12 september 1976. VVV, het net naar de ere-divisie gepromoveerde clubje. PSV, de ongenaakbare landskampioen van de twee voorgaande seizoenen, met in de gelederen onder meer Jan van Beveren, Willy van der Kuylen, Huub Stevens en Willy en René van de Kerkhof. VVV won. Met 2-0. Doelpunten: Mikan en Stefan Kurcinac. En ik herinner me er niets van. Maar ik was er bij:
Zou het? Morgen? Misschien? Eindelijk? Opnieuw een fikse bussel stro? Werkelijk helemaal niets dat er op wijst. Misschien juist daarom?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten