zondag 10 maart 2019

VVV – Excelsior

Mijn heeroom werd op 8 maart 1959 tot priester gewijd.

Mijn heeroom kwam op het onzalige idee z’n zestigjarig priesterfeest te vieren op zaterdag 9 maart 2019.

Mijn heeroom ging daarmee volledig voorbij aan de speelkalender van VVV.

Mijn heeroom lijkt daardoor een beetje op de huidige Fotograaf des Vaderlands die er eveneens een handje van heeft evenementen te plannen op dagen dat VVV speelt.

Mijn heeroom stuurde mij een uitnodiging voor z’n zestigjarig priesterfeest.

Mijn heeroom kreeg daarop een telefoontje van mij met de mededeling dat ik zijn uitnodiging in dank aanvaardde, maar dat ik het avondgedeelte van het feest helaas ‘vanwege andere verplichtingen’ aan me voorbij moest laten gaan.

Mijn heeroom had me tot mijn grote ontsteltenis meteen door: ‘Je moet natuurlijk naar VVV!’

Mijn heeroom toonde begrip voor de situatie toen ik hem vertelde dat ik een verslag moest maken van de wedstrijd (en ik wijselijk voor me hield dat het hier een zelfopgelegde verplichting betrof).


Mijn heeroom begroette me gistermiddag in het Parkhotel in Horst met een brede grijns en met bespiegelingen over de aanstaande wedstrijd.

Mijn heeroom had het wat mij betreft daarbij mogen laten.

Mijn heeroom achtte het niettemin nodig om in een toespraakje tot de aanwezigen uitvoerig de reden van mijn eerdere vertrek uit de doeken te doen.

Mijn heeroom vergrootte daarmee mijn schuldgevoel.

Mijn heeroom zou er waarschijnlijk wel om hebben kunnen lachen als hij had gehoord dat een van mijn tafelgenoten, in een poging mijn schuldgevoel te verlichten, opmerkte dat het bezorgen van schuldgevoelens het raison d’être is van een priester.

Mijn heeroom wist desondanks te bewerkstelligen dat ik omstreeks half zes met de staart tussen de benen afdroop uit het Parkhotel.


Mijn heeroom zou waarschijnlijk in lachen zijn uitgebarsten als hij had gehoord dat een van mijn tribunegenoten de van een in Venlo en omstreken niet geheel alledaags kapsel voorziene Excelsior-verdediger Desevio Payne betitelde als alpaca.


Mijn heeroom zou zich waarschijnlijk hebben beklaagd over het niveau als hij de man schuin achter me net voor het begin van de wedstrijd ook had horen zeggen ‘Ze hebben voorspeld dat het vanaf nu droog blijft, behalve in het doel van Excelsior’.

Mijn heeroom gelooft waarschijnlijk meer in De Grote Scheidsrechter dan in de VAR (ik geloof in geen van beiden).


Mijn heeroom zou, als hij er weet van had, waarschijnlijk smakelijk kunnen lachen om het feit dat ik Lars Unnerstall regelmatig goddelijke kwaliteiten toedicht.

Mijn heeroom zou daar waarschijnlijk smakelijk om kunnen lachen omdat hij waarschijnlijk in de veronderstelling zou verkeren dat het hierbij ging om een een staaltje dichterlijke overdrijving.

Mijn heeroom zou zich daarin dan deerlijk vergissen.

Mijn heeroom zou, als hij geen andere verplichtingen zou hebben gehad en gisteravond aanwezig zou zijn geweest in De Koel, zelf ongetwijfeld ook tot de conclusie zijn gekomen dat het uitsluitend en alleen aan De Godsgelijke te danken was dat VVV won van Excelsior.

Mijn heeroom zou het desondanks vermoedelijk niet durven te wagen De Godsgelijke ‘De Godsgelijke’ te noemen.

Mijn heeroom zal er waarschijnlijk geen bezwaar tegen hebben dat ik De Godsgelijke wel ‘De Godsgelijke’ blijf noemen. En ‘De Onwankelbare Toren’. En ‘Das blaue Wunder’. En ‘De Heilige Eik’. En ‘De Verlosser’.


Mijn heeroom, niet gezegend met e-mail, ontvangt per post een geprinte versie van dit verslag.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten