Op het aankondigingsbord ontbreekt de naam van de tegenstander. Even verderop weerklinkt
carnavalsmuziek. Ook dat nog. De pijn wordt verzacht door botervlaai – ‘We vieren
120 jaar VVV’. Niet de verwachte drukte, integendeel. Kees de Boer loopt langs.
Reserve ditmaal. Als enige van de reservisten gaat hij met enkele fans op de
foto.
Ook recht voor me een jonge steward die met het gezicht naar de tribune het publiek in de gaten moet houden. Terwijl in VN5 niets in de gaten valt te houden. Na tien minuten druipt ze af, samen met de andere stewards.
Kees de Boer gaat warmlopen, al voor rust. Of uitgerekend hij nu de eerst aangewezen persoon is om het lek boven te krijgen?
Rust. Aftrap tweede helft. Naar de Duitse kant nu. Kees de Boer nog steeds in trinna. Spel nog even belabberd. Kees de Boer valt in.
Langzaam komen wedstrijd en stadion tot leven. 1-1! Venema! Extase.
Vijf minuten later, tien minuten voor tijd. Van Rooijen. Buitenkant links, binnenkant paal. 3-1! Wereldgoal! Extase.
In da pocket? In da pocket! Zo fijn.
Roda verloren. Soms valt alles als straont in en mendje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten