Mijn top 5 van Feyenoord-VVV-van-gisteren-belevenissen, in oplopende graad van
aangenaamheid:
5. Het kaartje
Het kaartje van 4 november moeten we onderaan de trappen inleveren. ‘Mag ik het alsjeblieft houden, als aandenken aan die gestaakte wedstrijd?’ Kan niet, mag niet, gaat niet. Boven bij de ingang van het vak krijgen we een nieuw kaartje, aldus de dienstdoende suppoost. Die niet oogt als een type om mee in discussie te gaan. Mokkend leg ik me neer bij de feiten. Boven bij de ingang van het vak krijgen we géén nieuw kaartje. Gaat natuurlijk helemaal nergens over. Toch is het frustrerend.
5. Het kaartje
Het kaartje van 4 november moeten we onderaan de trappen inleveren. ‘Mag ik het alsjeblieft houden, als aandenken aan die gestaakte wedstrijd?’ Kan niet, mag niet, gaat niet. Boven bij de ingang van het vak krijgen we een nieuw kaartje, aldus de dienstdoende suppoost. Die niet oogt als een type om mee in discussie te gaan. Mokkend leg ik me neer bij de feiten. Boven bij de ingang van het vak krijgen we géén nieuw kaartje. Gaat natuurlijk helemaal nergens over. Toch is het frustrerend.
Balbezit in de eerste helft: Feyenoord 81 procent, VVV 19 procent. Zegt genoeg. Zo hoort het natuurlijk ook te zijn als een topclub tegen een kleintje speelt. Toch is het frustrerend.
3. De trein
Met de trein van Rotterdam Centraal naar Rotterdam Stadion en vice versa. Het wachten tot de trein uitpuilt, de voor- en napret, het voor- en nakaarten, de oudjes die Beertje Kreijermaat en Henk Schouten nog in De Kuip hebben zien spelen, de verwachtingsvolle jongetjes met hun even gelouterde als trotse vaders, de spontane gesprekken. Het is allemaal zó mooi.
2. Het applaus
Steven Berghuis en Tonny Vilhena worden gewisseld. Ze trekken een trainingsjack aan en lopen van de dug out langs de tribunes richting kleedkamer. Ze worden uitbundig toegejuicht door de Feyenoord-aanhang.
Robin van Persie wordt gewisseld. Hij trekt een trainingsjack aan en loopt van de dug out langs de tribunes richting kleedkamer. Hij wordt uitbundig toegejuicht door de Feyenoord-aanhang. Én door de VVV-aanhang. Noem me sentimenteel, maar dat ontroert me.
Als ik aan vogels en Feyenoord dacht, dacht ik tot gisteren altijd aan meeuwen
en duiven. Meeuwen omdat die na een wedstrijd altijd neerstrijken op het veld
én omdat Eddy Treijtel ooit tegen Sparta met een uittrap een meeuw velde.
Duiven omdat ik die wel eens had waargenomen in de nok van de tribunes van De
Kuip.
Als ik aan vogels en Feyenoord denk, zal ik voortaan altijd aan eksters denken. Geen duiven ditmaal in de nok van het bezoekersvak, maar elkaar achtervolgende en luid schetterende eksters. Zó luid dat ze het stadionlawaai overstemmen. Leidt af van de wedstrijd. Wat in dit geval niet zo heel erg is.
Als ik aan vogels en Feyenoord denk, zal ik voortaan altijd aan eksters denken. Geen duiven ditmaal in de nok van het bezoekersvak, maar elkaar achtervolgende en luid schetterende eksters. Zó luid dat ze het stadionlawaai overstemmen. Leidt af van de wedstrijd. Wat in dit geval niet zo heel erg is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten