‘Wat ben je toch een frikkedel, zeg!’, roept de man schuin achter me richting Maurice Steijn als die na twintig minuten Kum inbrengt voor de geblesseerde Lima. ‘Waarom niet Van Bruggen een linie laten zakken en Seuntjens erbij op het middenveld?’, vraagt hij vertwijfeld aan z’n partner. Ze zou hem onder z’n snot kunnen wrijven dat hij Seuntjens wekenlang heeft verketterd, maar laat dat na. Ware liefde. Tien minuten later betreedt de Seun of God alsnog het veld.
‘Geprezen zij de God en Vader van onze Heer Seun of God: in zijn grote barmhartigheid heeft hij ons opnieuw geboren doen worden door de opstanding van Seun of God uit de dood, waardoor wij leven in hoop.’
1 Petrus 1:3Hij is een dag te vroeg! Voor één keer is Hij te snel, voor één keer laat Zijn timing Hem in de steek. Maar het zij Hem vergeven. Hem zij alles vergeven. Wat rancune al niet vermag. Een Seun of God zet je niet op de bank. Zijn wraak is zoet. Heeft Ralf Seuntjens, Seun of God, ooit een betere wedstrijd gespeeld voor VVV? Laat Hem blijven!
Steijn
Door Hem te tergen, heeft hij het beste in Hem naar boven gehaald. Briljant staaltje peoplemanagement? Of gewoon een lucky shot?
Het meisje drie rijen voor me
Henk de Jong
Gio, Hofland, Steijn: allemaal lopen ze ineens op witte schoenen. Ook de assistenten van Henk zijn gevallen voor de witte schoen. Henk blijft zichzelf en loopt gewoon op zwarte schoenen. Man naar m’n hart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten